Wiszniowski Roman Władysław

Podporucznik, ps. Harcerz, Irys. Urodził się 13 kwietnia 1920 w Stanisławie, dzisiejsza Ukraina. W 1939 roku ochotnik 6. Pułku Strzelców Podhalańskich. Dostał się do niewoli niemieckiej, jednak następnego dnia uciekł. 4 grudnia przy próbie przekroczenia granicy polsko-węgierskiej został aresztowany przez NKWD, skazany na 5 lat łagru, zesłany do niewolniczej pracy w okolicy Workuty. Po zwolnieniu na mocy układu Sikorski-Majski zgłosił się do Armii Andersa, gdzie 27 marca 1942 przydzielono go do 4. kompanii 7. Dywizji Piechoty. Od 20 maja służył w 8. dywizjonie artylerii przeciwlotniczej 8. Dywizji Piechoty, a od 20 lipca – w kompanii sztabowej 20. pułku piechoty. W październiku 1942 roku dotarł do Wielkiej Brytanii. Przeszkolony w radiotelegrafii. Zaprzysiężony 10 lipca 1943.

Skok 12/13 września 1943. Przydział do Oddziału V Obszaru Armii Krajowej Lwów jako radiotelegrafista i instruktor, następnie dowódca oddziału łączności radiowej "Opacz". W listopadzie 1943 roku był przypadkowo aresztowany przez Niemców, wkrótce zwolniony, później poszukiwany przez Gestapo. Brał udział w akcji "Burza" we Lwowie. 5 czerwca 1945 aresztowany przez NKWD, skazany na 20 lat i ponownie wywieziony do Workuty. Wrócił do Polski w 1955 roku. Zmarł w Lublinie 17 lutego 1989.