Rossiński Czesław

Podporucznik, ps. Kozioł, Jemioła. Urodzony 2 sierpnia 1907 w Buzułuku, w Rosji. W 1939 roku internowany na Litwie. We Francji w 1. Dywizji Grenadierów, a w Wielkiej Brytanii w 1. Brygadzie Strzelców. Przeszkolony w dywersji. Zaprzysiężony 31 stycznia 1943.

Skok 13/14 marca 1943. Przydział do Kedywu Okręgu AK Lublin. Od jesieni oficer dywersji (szef Kedywu) Inspektoratu Rejonowego Radzyń, później w 1944 roku kolejno: dowódca oddziału dyspozycyjnego Kedywu w Obwodzie Lublin miasto i dowódca oddziału partyzanckiego "Kozła" w Obwodzie Lublin. Po wkroczeniu oddziałów radzieckich do Lublina 8. pułk piechoty został rozbrojony. Po odtworzeniu pułku, we wrześniu 1944 roku został jego dowódcą. Z ramienia dowództwa Okręgu Lublin brał udział w zebraniach, w czasie których rozważano m.in. zamach na Bolesława Bieruta lub Edwarda Osóbkę-Morawskiego. Plany te zostały zaniechane. 22 grudnia 1944 aresztowany przez NKWD i oskarżony o kierowanie przygotowywaniami do tych zamachów. Po brutalnym śledztwie 9 kwietnia 1945 skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego w Lublinie na karę śmierci. Wyrok wykonano 12 kwietnia 1945 w więzieniu na Zamku Lubelskim. Postanowieniem Izby Karnej Sądu Najwyższego z 11 maja 1990 roku został uniewinniony i zrehabilitowany.