Urodził się 29 września 1747 roku w Będominie na Kaszubach. Uczył się w kolegium jezuickim pod Gdańskiem. Następnie odbywał praktykę palestrancką przy Trybunale Koronnym w Poznaniu, będącym najwyższym sądem w Koronie. W latach 1768-1772 uczestniczył w konfederacji barskiej. Jako wybitny prawnik brał udział w królewskich obiadach czwartkowych. Dla bratanka króla Stanisława Poniatowskiego ułożył projekt oczynszowania chłopów w jego dobrach. W 1781 roku osiadł w Manieczkach, niedaleko Śremu w Wielkopolsce. W tym czasie wystawiał w okolicznych dworkach napisane przez siebie opery. Rozpowszechniał anonimowo okolicznościowe wiersze, pisał libretta do oper oraz sztuki sceniczne.
Duży sukces odniosła jego komedia obyczajowa o charakterze moralizatorsko-dydaktycznym "Kulig". Gdy Manieczki znalazły się pod zaborem pruskim, Wybicki przeniósł się do Krobowa pod Warszawą. Uczestniczył w Insurekcji Kościuszkowskiej. Od 1805 roku był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Pełnił funkcję pełnomocnika Napoleona na zajmowanych ziemiach polskich. Zmarł 10 marca 1822 roku. Został pochowany w Brodnicy koło Śremu. W 1923 roku jego szczątki przewieziono do Poznania do krypty przy kościele Świętego Wojciecha, gdzie spoczywają zasłużeni Wielkopolanie.
Józef Wybicki był posłem na sejm 1784 roku i na Sejm Czteroletni. Uczestniczył w konfederacji barskiej oraz powstaniu na Wielkopolsce 1806 roku. Jako członek tymczasowej Komisji Rządzącej, odegrał znaczącą rolę przy powstaniu Księstwa Warszawskiego.
"Pieśń Legionów Polskich we Włoszech", znana jako "Mazurek Dąbrowskiego", powstała w 1797 roku, kiedy Wybicki wraz z Janem Henrykiem Dąbrowskim organizował Legiony Polskie we Włoszech. Od razu zyskała wielką popularność. W 1927 roku stała się polskim hymnem narodowym.
Zmarł 10 marca 1822 roku. W Manieczkach, gdzie mieszkał ponad 10 lat, powstało muzeum imienia Józefa Wybickiego, a w rodzinnym Będominie od 1978 roku znajduje się Muzeum Hymnu Narodowego.
