Tadeusz Kościuszko naczelnikiem insurekcji
W obliczu rozbiorów i coraz bardziej zachłannej polityki zaborców na przełomie 1792 i 1793 roku zawiązał się spisek przedpowstańczy. Uznano konieczność ustanowienia dyktatury wojskowej i powierzenia władzy Tadeuszowi Kościuszce.
2020-03-24, 05:45
Posłuchaj
226 lat temu, 24 marca 1794 roku gen. Tadeusz Kościuszko na krakowskim Rynku Głównym złożył przysięgę, stając się naczelnikiem insurekcji.
W Krakowie przysięgał: "Ja, Tadeusz Kościuszko, przysięgam w obliczu Boga całemu Narodowi Polskiemu, iż powierzonej mi władzy na niczyj prywatny ucisk nie użyję, lecz jedynie jej dla obrony całości granic, odzyskania samowładności Narodu i ugruntowania powszechnej wolności używać będę. Tak mi Panie Boże dopomóż i niewinna męka Syna Jego".
– Kościuszko w przysiędze nie objął spraw społecznych, a to dlatego, że pragnął lawirować – mówił prof. Andrzej Zahorski w audycji Krystyny Żebrowskiej. – Dążył do tego, żeby powstanie objęło i szlachtę, i chłopów.
Polityka Kościuszki
REKLAMA
Początkowo Kościuszko miał do dyspozycji 4 tysiące żołnierzy. Natychmiast poprosił o rekrutację do pospolitego ruszenia. 1 kwietnia 1794 wyruszył na Warszawę, w czym widział jedyną szansę na zwycięstwo. Po drodze spotkał opór wojsk rosyjskich idących przeciwko Polakom.
Już 4 kwietnia wojska pod wodzą Kościuszki stoczyły zwycięską bitwę pod Racławicami. Wygrana bitwa podniosła morale Polaków, którzy przekonali się, że wygrana jest możliwa. Wówczas powstanie przeniosło się w inne rejony kraju.
Bitwa pod Racławicami, uniwersał połaniecki, bitwa pod Szczekocinami to wydarzenia insurekcji kościuszkowskiej, które bez wątpienia przeszły do historii. Posłuchaj, co o przebiegu powstania prowadzonego przez Tadeusza Kościuszkę mówił gość Krystyny Żebrowskiej, prof. Andrzej Zahorski.
Zasłużona chwała wodza?
– Najsłabszą stroną tego wielkiego bohatera narodowego było to, że wszedł na scenę polityczną, zajaśniał na niej, ale nie trzymał fasonu – mówił dr Jan Sałkowski, który w audycji Andrzeja Sowy "Na historycznej wokandzie" wcielił się w rolę oskarżyciela Kościuszki. – Był człowiekiem, który szybko załamał się, który ustąpił pod wpływem zdarzeń i można powiedzieć, że zniknął gdzieś w mrokach dziejów.
REKLAMA
Odmienne zdanie miała prof. Izabella Rusinowa. – Kościuszko należał do grupy ludzi o czystych rękach – zaznaczała historyk, broniąc postawy naczelnika zrywu narodowego. – Jednak to on stanął na czele powstania, dzięki któremu wszedł do panteonu narodowego.
Czy Kościuszko stając przeciwko trzem potęgom: Prusom, Rosji i Austrii, nie wystawił się na z góry straconą pozycję? Czy Tadeusz Kościuszko zasłużył na swoją sławę? Posłuchaj dyskusji historyków prof. Izabelli Rusinowej i dr Jana Sałkowskiego w aud. "Na historycznej wokandzie".
Upadek powstania, upadek Polski
Ostatecznie Tadeusz Kościuszko przeliczył się w kwestii mobilizacji chłopów w walce o sprawę Polski i powstanie upadło. 10 października 1794 w bitwie pod Maciejowicami ranny Kościuszko dostał się do niewoli i został osadzony w twierdzy Pietropawłowskiej w Petersburgu. Zwolniony został dopiero po podpisaniu aktu lojalności i poddaństwa wobec cara Pawła I.
Rozwiązanie oddziałów powstańczych przez naczelnika Tomasza Wawrzeckiego nastąpiło 16 listopada 1794 pod Radoszycami. Niespełna rok później, 24 października 1795 Rosja, Prusy i Austria dokonały III rozbioru Polski.
REKLAMA
mb
REKLAMA