Stefan Eichler. Prochy zasłużonego oficera zostały pochowane w Polsce

Doczesne szczątki podpułkownika Stefana Eichlera, generała Stanisława Kopańskiego oraz ich małżonek zostały sprowadzone do Polski z Wielkiej Brytanii. 6 grudnia 2023 roku po mszy żałobnej sprawowanej w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie prochy zasłużonych polskich oficerów oraz Janiny Kopańskiej i Felicji Eichler zostały złożone na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

W walce o niepodległość

Stefan Eichler urodził się w 1892 roku w Sosnowcu. Uczęszczał do gimnazjum, a następnie do Szkoły Handlowej w Radomiu, którą ukończył w 1912 roku. Już wówczas zaangażowany był w działalność polityczną. Tuż przed wybuchem I wojny światowej wyjechał do Belgii, gdzie rozpoczął naukę w Instytucie Politechnicznym w Gions-Liege. Równocześnie zasilił szeregi Związku Strzeleckiego.

Jesienią 1914 roku, jako dowódca plutonu, dotarł ze swoimi podwładnymi do Krakowa, aby wziąć udział w walkach o polską niepodległość. Dołączył do 4. Pułku Piechoty Legionów Polskich, wziął udział w bitwie z Rosjanami pod Łowczówkiem. Trafił do niewoli, z której udało mu się zbiec. Od 1916 roku służył w 1. Pułku Ułanów Legionów Polskich.

Oficer i urzędnik

Karierę wojskową kontynuował po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 roku, wstępując do 7. Pułku Ułanów. Bronił odrodzonej ojczyzny przed nawałą bolszewicką jako dowódca plutonu w stopniu podporucznika.

REKLAMA

W kolejnych latach pobierał nauki w Polsce i we Francji, by wkrótce samemu wcielić się w rolę nauczyciela. W 1922 roku został instruktorem jazdy konnej w szkole I Brygady Jazdy w Toruniu, a następnie skierowano go do Centralnej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu, gdzie kontynuował swoje instruktorskie obowiązki do 1926 roku.

Kolejnym etapem kariery Stefana Eichlera było stanowisko kierownika referatu w Departamencie Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. Po ukończeniu studiów w Wyższej Szkole Wojskowej, już jako oficer dyplomowany, objął funkcję szefa sztabu Brygady Kawalerii "Suwałki".

W 1934 roku otrzymał zgodę na przeniesienie do służby cywilnej. Z początkiem następnego roku został starostą w nieodległym powiecie augustowskim. Na kilka miesięcy przed wybuchem II wojny światowej przeniesiono go na stanowisko starosty w niespokojnym powiecie stołpeckim. To właśnie atak sowieckich dywersantów na przygraniczne miasteczko Stołpce w 1924 roku był jednym z powodów utworzenia Korpusu Ochrony Pogranicza.

REKLAMA

Powiązany Artykuł

Armia Andersa - zobacz serwis specjalny

Żołnierz Andersa

Po wybuchu II wojny światowej Stefan Eichler przekroczył granicę polsko-litewską i został internowany w obozie w Wołkowyszkach. Gdy w 1940 roku państwa bałtyckie zostały zagarnięte przez ZSRR, Eichler trafił do sowieckiej niewoli. Osadzono go w obozach w Kozielsku i Griazowcu.

W 1941 roku na mocy układu Sikorski-Majski odzyskał wolność i dołączył do tworzonej przez gen. Władysława Andersa Armii Polskiej na Wschodzie. Wraz z nią opuścił ZSRR.

Minister na uchodźstwie

Po zakończeniu wojny Eichler nie wrócił do Polski. Zamieszkał w Wielkiej Brytanii, gdzie brał aktywny udział w życiu społecznym i politycznym polskiej emigracji. Należał do Komisji Głównej Skarbu Narodowego RP, był członkiem, a następnie wiceprzewodniczącym Rady Narodowej RP – organu pełniącego rolę parlamentu na uchodźstwie, a w latach 1966-1970 pełnił funkcję Ministra Spraw Krajowych w rządzie Aleksandra Zawiszy.

Stefan Eichler należał także do kilku emigracyjnych stowarzyszeń i organizacji. Był m.in. wiceprezesem Koła Oficerów Dyplomowanych, członkiem Komisji Rewizyjnej londyńskiego Instytutu Józefa Piłsudskiego, członkiem Związku Ziem Wschodnich RP oraz Związku Legionistów i Peowiaków w Londynie. W 1966 roku otrzymał awans na podpułkownika w korpusie oficerów kawalerii.

REKLAMA

Był autorem wydanych w 2005 roku wspomnień pt. "Z trudu naszego i znoju... Wspomnienia z mego życia". 

Zmarł w 1980 roku. Został pochowany na londyńskim cmentarzu Morden. Teraz, po ponad 40 latach od śmierci, szczątki tego zasłużonego dla Polski oficera i działacza emigracyjnego wróciły do ojczyzny.

th

Korzystałem z materiałów przygotowanych przez Fundację Pomoc Polakom na Wschodzie im. Jana Olszewskiego.

REKLAMA