Вечар напярэдадні ўспаміну святога Андрэя (у Польшчы – Andrzejki) – гэта час варажбы. Кожны рэгіён меў свае традыцыі.
Увечары маладыя жанчыны з Варміі хацелі даведацца, што прынясе ім лёс, у асноўным варажба павінна была даць адказ на пытанні аб будучым каханым. Дзяўчаты капалі ў зямлі ямы ў пошуках жукоў, клалі пад падушкі мужчынскія кальсоны або елі салёнае, каб убачыць у сне свайго выбранніка.
Краязнаўца Ізабэла Трэйтле падкрэсліла, што раней на Варміі, акрамя традыцыйных варажбаў, такіх як выліванне воску ці чаравікі ля дзвярэй, каб даведацца, якая нявеста выйдзе замуж першай, існавалі і адмысловыя варажбы.
- Дзяўчаты капалі ў зямлі ямкі, каб знайсці бліскучага жука. Яго ўважліва разглядалі, бо форма і колер абвяшчалі, кім будзе будучы каханы. Калі жук быў чорны, значыць, муж будзе камінарам. Калі жук быў серабрысты, муж павінен быў быць салдатам, а калі жук быў светлым або белым, то выбраннік павінен быў быць пекарам.
Калі ў жука была шурпатая паверхня, значыць, муж будзе багаты, а калі гладкая - значыць, што ён будзе бедны.
Дзяўчаты таксама клалі пад падушку мужчынскія нагавіцы ці кальсоны. Усё гэта для таго, каб яны марылі аб сваім выбранніку. Яны таксама елі салёную ежу, каб ім снілася, як каханы чалавек напаіў іх вадой у сне.
Таксама на ваду вылівалі растоплены воск і па формах створаных істот дзяўчаты спрабавалі вызначыць, што іх чакае ў бліжэйшы час. Вечар перад святым Андрэем дзяўчаты апраналі на плечы вянок і, ідучы задам да ложка, выказвалі жаданне сустрэць у сне будучага мужа. Таксама ў ложак клалі насенне лёну або аўса і гаварылі прымаўкі, каб у сне з’явіўся выбраны хлопец.
Святы Андрэй моцна звязаны з Варміяй, таму што ён з'яўляецца апекуном Вармінскай архідыяцэзіі.
ав