Reznikow rozmawiał z ukraińskojęzyczną redakcją Głosu Ameryki (VOA) po spotkaniu w bazie lotniczej Ramstein w Niemczech, gdzie w piątek partnerzy Ukrainy nie podjęli decyzji o przekazaniu czołgów Leopard 2.

Minister obrony Ukrainy określił możliwość szkolenia ukraińskich załóg jako przełom, przypisując sukces wysiłkom Polski. - Zaczniemy od tego, a potem pójdziemy dalej - podkreślił Reznikow. Dodał, że ma nadzieję, iż Niemcy podejmą decyzję w sprawie czołgów. Przyznał, że patrzy na to optymistycznie, "bo pierwszy krok został zrobiony – rozpoczniemy misje szkoleniowe na Leopardach 2".

It was an honor to thank my Polish friend and colleague @mblaszczak for the morally courageous decision to provide Leopards 2 to #UAarmy
Ukraine will always remember Poland’s support. A tank coalition will be established. The aggressor will be punished.#Ramstein 8
🇺🇦🤝🇵🇱 pic.twitter.com/iYT0nVMgRR

— Oleksii Reznikov (@oleksiireznikov) January 20, 2023

Spotkanie w Ramstein

W piątek na spotkaniu w bazie Ramstein przedstawiciele 50 krajów wspierających Ukrainę dyskutowali o możliwościach pomocy militarnej. Podczas spotkania uczestnikom nie udało się dojść do porozumienia w sprawie dostawy czołgów Leopard na Ukrainę. USA i inni sojusznicy spodziewali się, że Niemcy dostarczą Ukrainie czołgi Leopard 2 i pozwolą jako państwo-producent tych wozów bojowych także innym krajom na to samo.

#Ramstein
The war started by RF doesn’t allow delays.
I can thank you hundreds of times – but hundreds of "thank you” are not hundreds of tanks.
We must speed up! Time must become our common weapon, just like air defense, artillery, armored vehicles & tanks.
The Kremlin must lose pic.twitter.com/wieu6fkMBn

— Володимир Зеленський (@ZelenskyyUa) January 20, 2023

PAP/dad

- Zmienia się podejście. Zachód rozumie, że jeśli teraz nie dostarczy Ukrainie broni, to w najlepszym razie ta wojna przekształci się w długotrwały konflikt na wyniszczenie. W gorszym scenariuszu, jeśli nie daj boże, Putin wygra, to oni będą następni - mówi PAP ukraiński analityk wojskowości Ołeh Żdanow.

- Nawet jeśli nie będzie to gorąca wojna, to Putin będzie chciał dyktować warunki, jako zwycięzca. I Europa będzie miała de facto drugiego Hitlera - ocenia ekspert.

- Wydaje się, że do przywódców na Zachodzie zaczyna ostatecznie docierać, jakie mogą być skutki tej wojny. Jeśli będzie broń (dla Ukrainy), to Ukraina jest w stanie się obronić i zwyciężyć, przy czym w bliskiej perspektywie - przekonuje ukraiński komentator.

300 czołgów, 700 wozów piechoty, 500 habic

Przypomina, że w niedawnym wywiadzie dla "The Economist" dowódca naczelny ukraińskiej armii gen. Wałerij Załużny wymienił konkretne potrzeby, dotyczące uzbrojenia. Wojskowy wskazał wówczas, że potrzebne jest "300 czołgów, 600-700 bojowych wozów piechoty, 500 haubic" i że w takiej sytuacji realne będzie dojście do granic z 23 lutego br., czyli sprzed rozpoczęcia bieżącej fazy wojny - pełnoskalowej inwazji Rosji. Później minister obrony Ukrainy precyzował, że chodzi o potrzeby jednej z operacji kontrofensywnych, zaś ogółem Ukraina potrzebuje znacznie więcej broni.

Żdanow ocenia, że zarówno w wywiadzie dla "The Economist", jak i we wrześniu w artykule na łamach ukraińskiej prasy Załużny "mówił o konkretach". Ukraina wie, jak się bronić i może wygrać wojnę, ale potrzebuje wsparcia i precyzyjnie deklaruje potrzeby, a zwiększenie dostaw jest w opinii Żdanowa reakcją na te prośby.

- Mowa była właśnie o kontrnatarciu. W obu przypadkach Załużny podkreślał, że Ukraina jest w stanie prowadzić operację obronną. Ale żeby zakończyć wojnę i wypchnąć wojska rosyjskie potrzebne są takie ilości uzbrojenia - mówi Żdanow.

Dlatego, jak zaznacza, zwiększenie dostaw z Zachodu należy traktować "w duchu pozytywnym – jako środki do formowania zgrupowania kontrofensywnego".

PAP/dad

Trwająca odbudowa Pałacu Saskiego, Pałacu Brühla i kamienic przy ul. Królewskiej w Warszawie ma na celu przywrócenie historycznych gmachów w formie z sierpnia 1939 roku. W tym miejscu mieściły się Sztab Generalny Wojska Polskiego i Ministerstwo Spraw Zagranicznych.

Pierwszą próbę wysadzenia budynków w powietrze niemieckie oddziały podjęły 27 grudnia 1944 r. Dwa dni później dokończyły dzieła. Proces wyburzania Pałacu Saskiego przetrwał jedynie fragment środkowych arkad z centralną częścią monumentu. 1 listopada 1925 roku złożono tu szczątki Nieznanego Żołnierza, a po wojnie pomnik odtworzono w formie trwałej ruiny.

- Odbudowa pałacu rozpoczęła się w sierpniu 2020 roku, kiedy został wygrodzony teren pod przyszły Pałac Saski. W połowie września weszliśmy z pracami ziemnymi polegającymi na usunięciu piasku, który został wsypany w piwnice 14 lat temu przy poprzedniej próbie odbudowy pałacu - powiedział w rozmowie z PAP.PL rzecznik prasowy spółki Pałac Saski Sławomir Kuliński.

Wyjaśnił, że przerwanie wtedy inwestycji zostało spowodowane przesunięciem środków w budżecie miasta Warszawy na budowę mostu Północnego. - Odbudowa Pałacu Saskiego, Pałacu Brühla oraz trzech kamienic przy ul. Królewskiej to inwestycja finansowana z budżetu państwa a nie przez miasto stołeczne Warszawa - zaznaczył.

Według Kulińskiego mury odsłonięte 14 lat temu podległy erozji i częściowo będą musiały zostać rozebrane. - W najlepszym stanie są te najstarsze mury. Im mury młodsze i młodsza cegła tym jest bardziej krucha i stan niestety gorszy. Nie ma co ukrywać, 14 lat temu, kiedy zakopywano piwnice, nie wszystko zostało wykonane zgodnie ze sztuką konserwatorską, nie wszystkie mury były odpowiednio zabezpieczone i to widać - zaznaczył.

Wygrodzenie placu Pałacu Saskiego to obecnie ponad 900 metrów samego płotu z wyciętymi wizjerami na poziomie dla dzieci i dorosłych, przez które można zajrzeć na plac budowy.

Wystawa "Okruchy przeszłości"

- Nie chcieliśmy, aby przez osiem lat to był nudny i smutny płot. Dlatego, oprócz wizjerów na ogrodzeniu, mamy wystawę "Okruchy przeszłości". To 72 artefakty historyczne wykopane podczas prac archeologicznych 14 lat temu, które dzięki uprzejmości Muzeum Powstania Warszawskiego i Muzeum Warszawy mogliśmy sfotografować i skatalogować pod czujnym okiem archeolożki pani Joanny Borowskiej, która jest kustoszem wystawy - wyjaśnił.

Jak podkreślił Kuliński projekt odbudowy jest "olbrzymim wyzwaniem inżynieryjnym i architektonicznym". - To w przyszłości będzie ponad 100 tysięcy metrów kwadratowych powierzchni użytkowej. Piwnice na poziomie minus jeden, parkingi na poziomie minus dwa i minus trzy. Na poziomie minus cztery będziemy mieli poziom techniczny. Na górze musimy odwzorować wszystko tak jak to wyglądało w sierpniu 1939 roku, ale jednocześnie dostosować to do obecnych realiów - powiedział.

Konkurs architektoniczny

Na przełomie stycznia i lutego zostanie ogłoszony konkurs architektoniczny na wygląd wewnętrzny budynku w zachodniej pierzei Placu Piłsudskiego.

- W sierpniu mam nadzieję, że wyłonimy pracę koncepcyjną, tak aby wczesną jesienią podpisać umowę z konkretnym biurem architektonicznym. W 2024 roku zostanie ogłoszony przetarg na generalnego wykonawcę, który w styczniu 2025 roku wejdzie na plac budowy i w 2030 roku pierwsi użytkownicy wejdą do gotowych pomieszczeń - wyjaśnił. Wyraził nadzieję, że "w maju 2023 roku na święto Ogrodu Saskiego uda się otworzyć piwnice dla zwiedzających".

Zgodnie z zapisami ustawy z dn. 11 sierpnia 2021 roku o realizacji inwestycji w zakresie odbudowy Pałacu Saskiego, Pałacu Brühla oraz kamienic przy ul. Królewskiej odtworzone gmachy zostaną przeznaczone na potrzeby Kancelarii Senatu RP, Mazowieckiego Urzędu wojewódzkiego oraz instytucji kulturalnych i społecznych.

- Odbudowany Pałac Brühla, Pałac Saskiego i kamienice od strony ul. Królewskiej to będzie oddanie Warszawie to, co powinno być już dawno oddane, odbudowane to, co nigdy nie powinno być zniszczone. Pałac Saski będzie dostępny dla wszystkich, będzie hubem kultury podobnym do Centrum Nauki Kopernik. To będzie miejsce skupiające dziesiątki tysięcy turystów rocznie, które sprawi, że Ogród Saski stanie się zielonym salonem Warszawy, a Plac Piłsudskiego stanie się wizytówką Warszawy, jak to było przed wojną - podsumował Kuliński.

Oddanie do użytku gmachów Pałacu Brühla, Pałacu Saskiego i kamienic zaplanowane jest w 2030 roku.

PAP/dad