Celem projektu „Język polski bez granic” jest podnoszenie świadomości językowej i promocja języka polskiego poza granicami kraju. Założeniem jest również ugruntowanie poczucia, że poprzez język można wzmacniać swoją narodową tożsamość oraz uświadomienie Polakom mieszkającym poza granicami kraju, że polszczyzna jest wartością samą w sobie, jest wspólnym dobrem, dlatego warto o nią dbać i przekazywać następnym pokoleniom.
Dziś rozmawiamy o języku polskim środowisk polonijnych. Ocenia się, że od 18. do 20. milionów ludności polskiego pochodzenia zamieszkuje 80 krajów świata. Język polskich zbiorowości etnicznych poza granicami kraju językoznawcy określają jako język polonijny, albo dialekt polonijny. Jest on zróżnicowany w zależności od kraju zamieszkania emigrantów, jak również charakteru samej emigracji. Znaczenie mają tu jej przyczyny i okres, w którym Polacy opuszczali ojczyznę. Ważne jest więc to z jaką polszczyzną i kiedy wyjeżdżali, jaką mieli świadomość językową i tożsamościową. Z badań nad polszczyzną poza granicami wynika, że język polski – poza domem – utrzymuje się w liturgii, w stowarzyszeniach, zespołach polonijnych, prasie, ale powszechnie jego znajomość staje się niepełna.
Czym się charakteryzuje język polonijny i jakim procesom podlega? O tym rozmawiamy z dr Piotrem Kajakiem, kulturoznawcą i językoznawcą, autorem licznych publikacji poświęconych językowi i nauce języka polskiego, jako obcego, wicedyrektorem Centrum Języka Polskiego i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców POLONICUM UW.
Audycja jest współfinansowana przez Fundację "Pomoc Polakom na Wschodzie" w ramach sprawowania opieki Senatu Rzeczypospolitej Polskiej nad Polonią i Polakami za Granicą.
Audycję zrealizowała Magdalena Górecka-Balcer.
Do wysłuchania programu zaprasza Maria Wieczorkiewicz.