Gitarzysta, wokalista, niespokojny duch, współzałożyciel Czerwonych Gitar, dla których skomponował kilka do dziś popularnych przebojów. Odszedł z zespołu w szczytowym okresie jego popularności, by realizować własną artystyczną wizję. Będąc pierwszoplanową gwiazdą polskiej estrady, wyprowadził się do Stanów Zjednoczonych. Zmarł w Chicago w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym.
"Nieposkromiony, bo tak chciał, zauroczony tym, co grał,
Tak mało szczęścia z życia brał, jakby nie jedno, ale kilka ich miał".
Asia Łunarzewska – "Zbuntowany anioł" (sł. Janusz Kondratowicz i Wiesław Wilczkowiak)

niebiesko-czarni

Dołączenie do Niebiesko-Czarnych było skokiem na głęboką wodę. Zespół był oczkiem w głowie Franciszka Walickiego, animatora polskiego big beatu, a występowali w nim m.in. Czesław Niemen, Michaj Burano i znakomity gitarzysta Janusz Popławski. U ich boku Klenczon zagrał w Sali Kongresowej przed słynną Marleną Dietrich oraz w hali "Olimpii" w Paryżu.

wyjazd

Nieuchronny los, namowy żony, a może jeszcze coś innego, sprawiły, że w 1972 roku Klenczon wyemigrował za ocean. Była to równie trudna, co zaskakująca decyzja artysty, który w wieku 30 lat zbudował sobie tak mocną markę na polskiej scenie. W Stanach imał się różnych zajęć, był m.in. taksówkarzem i dozorcą.