Cała prawda o "Gorączce sobotniej nocy"

Dlaczego zespół Bee Gees nie chciał napisać przeboju o "sobotniej nocy", opowiedział Adama Halber w swoim kolejnym Jedynkowym felietonie.

- Są setki cholernych piosenek opowiadających o sobotniej nocy. Weź którąś i daj nam spokój - miał powiedzieć jeden z braci Gibb, gdy producent filmowy i telewizyjny Robert Stigwood nalegał, by ich nowy przebój nosił identyczny tytuł co powstający właśnie film z Johnem Travoltą w roli głównej.

W drugiej połowie lat 70. niewielu artystów miało odwagę postawić się Midasowi amerykańskiego show-biznesu, który powołał do życia takie przeboje, jak "Jesus Christ Superstar", czy "Tommy". Był rok 1977, a Stigwood pracował nad swoim najsłynniejszym dziełem, które miało zyskać status manifestu pokolenia disco. Pomysł sprowadzał się początkowo do koncepcji filmu o "sobotniej nocy", która - zdaniem producenta - była kodem kulturowym cywilizowanego świata. Stigwood słyszał ze wszystkich stron piosenki opowiadające o rozrywkach szóstego dnia tygodnia, ale jako najważniejsze źródło inspiracji podawał po latach artykuł "Plemienne obrządki podczas współczesnej sobotniej nocy".

Napisanie scenariusza powierzono Normanowi Wexlerowi, który wymyślił historię Tony'ego - poniżanego sprzedawcy farb, przeistaczającego się w każdą sobotę w króla parkietów. Specjalną atrakcją filmu stać się mieli sami Bee Gees oraz ich muzyka. Braciom Gibb zlecono także skomponowanie piosenki tytułowej - tak powstał murowany przebój "Night Fever". Tyle, że muzycy okazali się nieugięci w kwestii tytułu. W końcu złamał się Stigwood. I tak "Sobotnia noc" przekształciła się w "Gorączckę sobotniej nocy".

A płyta z filmowymi piosenkami pozostaje najprawdopodobiej najlepiej sprzedającą się ścieżką dźwiękową w historii fonografii...

Zachęcamy do wysłuchania całego felietonu Adama Halbera poświęconego "Night Fever".