Young Neil
Ostatnia aktualizacja:
09.09.2009 15:35
W 1995 roku Neil Young trafił do Rock and Roll Hall of Fame. To tylko potwierdzenie jego wielkości, bowiem miejsce w panteonie sław muzyk zapewnił sobie dużo wcześniej.
Young Neil
fot. last.fm
W 1995 roku Neil Young trafił do Rock and Roll Hall of Fame. To tylko potwierdzenie jego wielkości, bowiem miejsce w panteonie sław muzyk zapewnił sobie dużo wcześniej.
Wszystko za sprawą przeboju "Rockin' In The Free World", będącego hymnem przemian końca lat 80. poprzedniego wieku. W Polsce piosenkę Younga przerabiali m.in. Pidżama Porno i Kobranocka. Na całym świecie tą samą drogą poszło tysiące kapel, w tym te z najwyższej półki. Choć Young ma na swoim koncie kilkadziesiąt krążków, wiedza o nim ogranicza się często wyłącznie do wspomnianego przeboju pochodzącego z wydanej w 1989 roku płyty "Freedom".
Kanadyjski gitarzysta i wokalista uchodzi za jedną z dwóch najważniejszych - obok Boba Dylana - postaci w historii folk rocka. Twórczość Neila od początku charakteryzowały silne wpływy muzyki północnoamerykańskiej. Pierwsze kroki w profesjonalnej karierze Young stawiał w zespole Buffalo Springield, z którym w latach 1966-1968 nagrał trzy płyty. Rok 1968 - za pośrednictwem płyty "Neil Young" - stał się też początkiem solowej kariery muzyka. Przez lata artysta działał dwu-, a nawet trzytorowo. Prócz płyt solowych nagrywał i koncertował z zespołem Crazy Horse. Kilkakrotnie wziął też udział w nagraniach projektu sygnowanego nazwiskami Davida Crosby'ego, Stephena Stillsa, Grahama Nasha oraz samego Younga. Każda z tych postaci znaczy bardzo wiele na folkrockowej scenie, stąd kolejne krążki supergrupy spotykały się z olbrzymim zainteresowaniem, głównie ze strony Amerykanów. Trzy z nich dotarły do pierwszego miejsca tamtejszej listy płytowych bestsellerów, zdobywając w sumie status siedemnastokrotnej platyny.
Popularnością cieszyły się także solowe albumy Neila, a także wydawnictwa Crazy Horse. Płyta "Harvest" sygnowana nazwiskiem muzyka pokryła się platyną czterokrotnie. W wieloletniej karierze Neil często wykraczał poza folkowe ramy. Na jego krążkach słychać dużo psychodelicznych zagrywek, muzyk potrafił też nagrywać agresywne, hardrockowe albumy. Zarówno gitara elektryczna, jak i akustyczna stanowią dla artysty równie dobre środki wyrazu. Young posiada też atut w postaci charakterystycznego, wysokiego głosu. Z upływem lat ma coraz większą chrypę, co fani uważają za atut dodający szczerości śpiewanym przez Neila piosenkom.
(mk)
