źr. Wikipedia
Rok 2005. Środek upalnego lata. Spotkanie dwóch muzyków przy szklance schłodzonej lemoniady. Dalszy scenariusz jest prosty. Piszą piosenkę, świetnie się dogadują, powstaje zespół, nagrywają płytę, jadą w wielką trasę. Tak oto dostajemy wstęp do historii grupy, którą zdążono już (ze względu na bardzo znanych członków) ochrzcić "supergrupą", zaś sami zainteresowani nazywają "nowym zespołem starych przyjaciół".
Przyjaciele tworzący The Raconteurs to przede wszystkim dwie osobowości. Jack White – gitarowa połowa duetu The White Stipes i Brendan Benson – amerykański songwriter i multiinstrumentalista. To właśnie ich spotkanie latem 2005 roku zrodziło pomysł na odskocznię od własnych, macierzystych projektów, czyli wizję całkiem nowego rockowego zespołu. Katalizatorem inicjującym wcielenie tegoż pomysłu w życie okazała się napisana wtedy piosenka "Steady, As She Goes". Zadowoleni z pierwszego efektu swojej współpracy i zdeterminowani do dalszej, do obrazu pełnowymiarowej grupy potrzebowali jeszcze tylko sekcji rytmicznej. Długo się nie zastanawiali i do pisania kolejnych utworów zaprosili swoich dobrych znajomych z The Greenhornes – basistę Jacka Lawrence’a i perkusistę Patricka Keelera, by w tak sformowanym składzie rozpocząć erę The Raconteurs.
"Steady, As She Goes"
Debiutancki album zatytułowany "Broken Boy Solider" nagrali w Detroit w domowym studio Bensona. Premiera poprzedzona została wydaniem 30 stycznia 2006 roku winylowej płyty z wspomnianym wcześniej "Steady, As She Goes". Pełnowymiarowy debiut ukazał się 15 maja 2006 roku. Zarówno utwór singlowy, jak i longplay zostały bardzo entuzjastycznie przyjęte przez publiczność i media. Świadczy o tym prawie półmilionowa sprzedaż w Stanach Zjednoczonych i dwie nominacje do nagrody Grammy - dla "Broken Boy Soldier" w kategorii "Best Rock Album" i dla "Steady, As She Goes" w "Best Rock Performance by a Duo or Group with Vocal". Płyta The Raconteurs znajdowała się bardzo wysoko w rocznych podsumowaniach najlepszych wydawnictw 2006 roku, zdobywając nawet tytuł albumu roku w brytyjskim magazynie "Mojo". Ostatecznie do promocji wykorzystano jeszcze trzy piosenki: "Hands" "Broken Boy Soldier" i "Level", które jednak nie odniosły tak znaczącego sukcesu jak utwór otwierający ten dziesięciotrackowy album.
"Hands"
Po premierze debiutanckiej płyty zespół ruszył w trasę koncertową, odwiedzając Amerykę Północną, Europę i Azję. Zawitali również do Australii, gdzie znani są pod inną nazwą – The Saboteurs (istnieje tam już zespół Raconteurs, dlatego grupa została zmuszona do zmiany nazwy). Występowali m.in. na Reading and Leeds Festival, Lollapaloozie w Chicago i festiwalu Coachella. Dostąpili również zaszczytu supportowania Boba Dylana na ośmiu koncertach jego amerykańskiej trasy. Występy koncertowe bardzo często urozmaicają, grając liczne covery. Najbardziej znane, zaskakujące i nietypowe spośród nich to "Crazy" Gnarlsa Barkleya czy "Bang Bang (My Baby Shot Me Down)" znane z repertuaru Nancy Sinatry.
Drugi album w dyskografii The Raconteurs zatytułowany "Consolers Of The Lonely" ukazał się 25 marca 2008 roku. Tego samego dnia do sprzedaży i na anteny radiowe trafił singiel "Salute Your Solution". Oba wydawnictwa miały swe premiery zaledwie tydzień po ogłoszeniu informacji o powstaniu płyty. Stosując ten zabieg, zespół chciał udaremnić wyciek płyty do sieci, a także sprawić, by trafiła ona jednocześnie zarówno do mediów, jak i słuchaczy. Grupa zamierza promować to wydawnictwo podczas europejskich występów na letnich festiwalach, gdzie oprócz wizyt w Irlandii, Norwegii, Belgii, Holandii i Wielkiej Brytanii zagra również w Polsce w ramach gdyńskiego Heineken Open'er Festivalu.
(wk)
https:\/\/www.theraconteurs.com/
https:\/\/www.myspace.com/theraconteurs
https:\/\/www.lastfm.pl/music/The+Raconteurs/
