Janusz Olejniczak naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku sześciu lat. Po przeniesieniu się do Warszawy uczęszczał do Państwowej Podstawowej Szkoły Muzycznej, a później do Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej. W obu szkołach pedagogiem jego była Luiza Walewska. W latach 1967-1969 kształcił się pod kierunkiem Ryszarda Baksta oraz Zbigniewa Drzewieckiego. W 1967 r. uczestniczył w Międzynarodowym Konkursie Młodych Wykonawców "Concertino Praha", gdzie otrzymał dyplom finalisty. Mając 17 lat (1979) wystąpił na Międzynarodowej Trybunie Młodych Wykonawców w Paryżu, w wyniku czego zakwalifikowano go do udziału w koncercie podczas targów płytowych MIDEM 1970 w Cannes. Tego samego roku został laureatem VI nagrody IX Konkursu Chopinowskiego w Warszawie; dwa lata później otrzymał IV nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. Alfredo Caselli w Neapolu. W latach 1971-1973 przebywał w Paryżu na studiach pianistycznych u Konstantego Schmaelinga i Witolda Małcużyńskiego. Po powrocie do kraju ukończył warszawską Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w klasie prof. Barbary Hesse-Bukowskiej (1974). Studia podyplomowe odbył u Wiktora Mierżanowa w Warszawie i Paula Badury-Skody w Essen (1977-1978).
Występował niemal we wszystkich krajach Europy oraz w Japonii, obu Amerykach, Australii i na Kubie; brał udział w międzynarodowych festiwalach muzycznych w Dusznikach, Warszawie, Mariańskich Laźniach, Nohant, Aix-en-Provence i in. Partnerowali mu dyrygenci: Witold Rowicki, Kazimierz Kord, Jerzy Maksymiuk, Marek Pijarowski, Charles Dutoit, Grzegorz Nowak, Andrzej Markowski i in. W 1997 r. dał prawykonanie światowe Valse Boston na fortepian i orkiestrę Giji Kanczelego. Występował jako kameralista ze skrzypkami, wiolonczelistami i śpiewakami.
Janusz Olejniczak dokonał wielu nagrań dla rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych w Polsce, Francji, Słowacji i Japonii. Dla firm fonograficznych (Polskie Nagrania „Muza”, Wifon, Tonpress, Selene, Camerata, Pony Canyon, Opus 111, CD Accord) utrwalił dzieła Rameau, Mozarta, Liszta, Chopina (Fantazja na tematy polskie, 2 koncerty fortepianowe, Sonata b-moll, Rondo Es-dur, Barkarola Fis-dur, Berceuse, mazurki, polonezy, nokturny, etiudy, ballady, scherza i in.), Schuberta, Prokofiewa, Kilara (Koncert fortepianowy), Góreckiego (Koncert fortepianowy) oraz miniatury skrzypcowe wraz z Kają Danczowską i recital pieśni polskich wraz ze Stefanią Toczyską.
Janusz Olejniczak jako pedagog prowadził klasę fortepianu w krakowskiej Akademii Muzycznej oraz kursy mistrzowskie dla pianistów w Polsce, Kanadzie i Japonii. Był jurorem krajowych i zagranicznych konkursów pianistycznych. Wziął udział w filmie o Chopinie "La note bleu" Andrzeja Żuławskiego, nagrał ścieżkę dźwiękową do filmu "Chopin, pragnienie miłości" Jerzego Antczaka oraz do filmu "Pianista" Romana Polańskiego. (Stanisław Dybowski)
