źródło: Wikipedia
MIASTO W PAŃSTWIE
Zespół Republika powstał na gruzach pochodzącego z Torunia studenckiego zespołu Res Publika (1978-80). Tę art-rockową grupę stworzył Wiesław Ruciński, działający w latach późniejszych pod pseudonimem Jan Castor. W momencie debiutu przed publicznością, który miał miejsce w 1979 roku na sopockim przeglądzie "Muzyki Młodej Generacji", zespół nie zyskał koniecznego do dalszej działalności aplauzu, a sam frontman został przyjęty wręcz nieprzychylnie.
CIECHOWSKI NA RATUNEK
Na szczęście dla formacji lidera zastąpił grający wówczas na flecie Grzegorz Ciechowski, wytyczając zespołowi nowy kierunek muzyczny, a sama nazwa przeszła zabieg kosmetyczny i tak ostała się Republika, którą publiczność pokochała od pierwszego koncertu w warszawskiej Rivierze w 1980 r. Nowe brzmienie i nowy czarno-biały wizerunek w błyskawicznym tempie zaowocowały uznaniem publiczności, pozwalając zespołowi tylko jeszcze bardziej rozwinąć skrzydła. Do składu ze starej Res Publiki, czyli Pawła Kuczyńskiego (bas), Sławomira Ciesielskiego (perkusja) dołączył początkujący student biologii Zbigniew Krzywański (gitara basowa). Całość dopełniał wspomniany Ciechowski, który oprócz roli wokalisty i autora tekstów przejął także instrumenty klawiszowe.
Przypomnij sobie utwory Republiki (1,36 MB)
PIERWSZE NAGRANIA W TRÓJCE
Szybko okrzyknięta gwiazdą, związana z działającym przy toruńskim UMK Klubem Studenckim Od Nowa, formacja w 1982 r. rozpoczęła przygotowania do nagrania swojej pierwszej płyty "Nowe sytuacje", gdy powoli zaczęła wyczerpywać się formuła gościnnego nagrywania nowych utworów w radiowej Trójce. W ten sposób powstały uważane za szlagiery Republiki utwory - "Biała flaga", "Telefony", "Obcy astronom" czy "Sexy doll". Pierwsza długogrająca płyta zaskoczyła wszystkich oczekujących zbioru najlepszych piosenek zupełnie nowym repertuarem, który Ciechowski przygotował od podstaw zaledwie w trzy miesiące.
"Biała flaga"
[----- Podzial strony -----]
IMAGE W CZARNO-BIAŁYCH KOLORACH
Należy wspomnieć, że oprócz uniwersalności tekstów i nowoczesnego brzmienia, od innych muzyków Republikę wyróżniała prosta sceniczna otoczka - czarne stroje, scenografia zawężona do minimum i oszczędność zachowań samych rockmanów, które odbiegały od tego, co prezentowały w latach 80. takie grupy jak TSA, Lady Pank czy Perfect. Wszystkie te elementy nadawały Republice wyrazistości i odrębności, czy mówiąc wprost - niepowtarzalności. Ten jedyny w swoim rodzaju charakter zespół osiągnął za pomocą biało-czarnych pasów pochylonych na prawo pod kątem 45 stopni, typowych "republikańskich" grzywek czy znaczków z białymi flagami.
DRUGIE PODEJŚCIE I ROZPAD ZESPOŁU
Po sukcesie pierwszego krążka w 1984 r. światło dzienne ujrzał drugi album pt. "Nieustanne tango". Wspomagany przez angielską firmę fonograficzną Mega Organization zespół nie wybijał się na gwiazdę międzynarodowego formatu, mimo wydania w angielskiej wersji płyty "Nowych sytuacji" i wyjazdów na festiwale rockowe do Turku i Roskilde. W dalszych próbach pozyskania pogłosu za granicą przeszkodziła zespołowi proza życia - w 1985 r. Ciechowski otrzymał powołanie do wojska i o zespole przycichło. Rok 1986 miał rozgrzać na nowo potencjał grupy, rozpoczęto nawet studyjne nagrania na kolejną płytę, które zostały przerwane przez konflikt Ciechowskiego z pozostałymi członkami zespołu. I tak po drugim dniu sesji nagraniowej materiału na trzeci krążek Republika przestała istnieć, a muzycy zespołu rozdrobnili się na inne projekty muzyczne. Ciesielski, Krzywański i Kuczyński, wraz z Robertem Gawlińskim, założyli efemeryczny zespół Opera, a Grzegorz Ciechowski dopracował piosenki, które przygotował z myślą o nowej płycie Republiki i zamieścił na swoim solowym projekcie pod szyldem Obywatel G.C., pokazując swoje nowe oblicze.
"Zapytaj mnie, czy cię kocham"
[----- Podzial strony -----]
OPOLE NA ZGODĘ
Drogi członków zespołu zeszły się na nowo w 1990 r. na potrzeby Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Na okoliczność koncertu podsumowującego dokonania rodzimego rocka lat 80. zaproszono Republikę, która przedawniła stare waśnie i przyjęła propozycję występu. Po Opolu zespół dał jeszcze kilka koncertów dla amerykańskiej Polonii i wydawało się, że możliwe jest wskrzeszenie zespołu w starym składzie. I rzeczywiście tak się stało, lecz nie do końca. Plany nagrania kolejnej płyty oprotestował jedynie Paweł Kuczyński, który zdecydował o zakończeniu swojej działalności artystycznej.
Z RADIEM ŁÓDŹ AKUSTYCZNIE
W 1991 r. w trzyosobowym składzie Republika spotkała się na płycie "Republika 1991". Dzięki zaprezentowanym na niej największym hitom w nowych aranżacjach potwierdziła, że zespół nie powiedział jeszcze swojego ostatniego słowa. Wkrótce do grupy dołączył Leszek Biolik, z którym w 1993 r. nagrano nowy krążek pt. "Siódma pieczęć". Był to w dużym stopniu przełomowy materiał nagrany w szczególnych okolicznościach - podczas akustycznego koncertu w Radiu Łódź, kiedy to Ciechowski zamiast elektroniki wykorzystał organy Hammonda, fortepian i piano Fendera. Płytę można podzielić tematycznie na dwa tematy - śmierci, odbijającej się w utworach "Stojąc w kolejce" czy "Przeklinam cię za to", oraz miłości dzięki piosence "Tu jestem w niebie". Ze względu na odmienny styl krążka płyta ta nie doczekała się wielkiego poklasku ze strony najwierniejszych fanów Republiki, oczekujących od zespołu sprawdzonej stylistyki tzw. "nowej fali". Niemniej kolejna płyta nagrana z Radiem Łódź "Bez prądu" poruszała się w podobnych klimatach stylistycznych, ale być może była smakowitszym kąskiem dla publiczności ze względu na swoją zawartość - największe dokonania zespołu i pomoc Kayah. Te dwie płyty wyznaczyły nowy rozdział Republiki lat 90.
"Republika marzeń"
[----- Podzial strony -----]
NOWY NURT
Kolejne odświeżenie jakości i brzmienia zespołu nastąpiło w 1995 r. wraz z wydaniem płyty "Republika marzeń". Krążek przyniósł kolejne przeboje - "Synonimy", "Trzeba uśpić psa", "Zapytaj mnie, czy cię kocham" i był swoistym rozliczeniem wokalisty z tym, co Republice udało się już w muzyce osiągnąć i zapowiedzią tego, co dopiero nadejdzie. Ciechowski równolegle do koncertowania z Republiką wykreował się w w muzyce folkowej jako Grzegorz z Ciechowa i pod pseudonimem Ewa Omernik wspomagał tekstowo Justynę Steczkowską. W 1998 r. dyskografia Republiki powiększyła się o longplay "Masakra" - ostatnie regularne wydawnictwo grupy. Ku uciesze fanów na albumie przypomniano ostre republikańskie granie, a "Mamona" stała się nowym hymnem zespołu.
"Mamona"
WIECZNA LEGENDA
W 1999 r. w filmie St. Kuźnika "Moja Angelika" wykorzystano piosenki Republiki, m.in. "Odchodząc". To drugi po filmie R. Rowińskiego z 1987 r. "Zero życia" film, w którym zagościły utwory napisane przez Grzegorza Ciechowskiego. Po sukcesie ostatniej płyty członkowie zespołu zwolnili tempo, by móc realizować prywatne projekty muzyczne. W 2001 r. przyszedł czas na kolejne nagranie. Przygotowanie materiału zostało przerwane przez nagłą śmierć Grzegorza Ciechowskiego 22 grudnia 2001 r., co oznaczało nie tylko koniec prac nad nowym albumem, ale i ostateczne rozwiązanie zespołu Republika.
"Śmierć na pięć"
https:\/\/www.republika.art.pl/
Lidia Donajczyk
Dyskografia
1982: Kombinat/ Gadające głowy
1982: Układ sił/ Sexy doll
1983: Nowe sytuacje
1983: 1984
1984: Nieustanne tango
1985: Sam na linie/ Moja krew
1991: 1991
1993: Bez prądu
1993: Siódma pieczęć
1995: Obejmij mnie Czeczenio
1995: Republika marzeń
1995: 82-85
1998: Masakra
1999: Biała flaga
2001: nowe Nowe sytuacje
2002: Republika
