Lustrzane urodziny Jana Kantego Pawluśkiewicza

Twórca przebojów Marka Grechuty i "Nieszporów Ludźmierskich" kończy dziś 69 lat. Przypominamy rozmowę, w której Jan Kanty Pawluśkiewicz opowiada m.in o życiu pozagrobowym i muzycznych konsekwencjach zwycięskiego remisu na Wembley...

Jan Kanty Pawluśkiewicz to bezsprzecznie jeden z najwybitniejszych polskich kompozytorów ostatniego półwiecza. Szerokiej publiczności znany z dokonań grupy Anawa, której był współzałożycielem. Połączone talenty dwóch architektów, Marka Grechuty i Jana Kantego, wspieranych rzeszą zdolnych muzyków, wzbogaciły polską fonografię o nieśmiertelne przeboje jak "Nie Dokazuj", "Dni których nie znamy" czy "Będziesz Moją Panią", do dziś niedoścignione w swym wyrafinowaniu. Wydany przez grupę w 1971 roku album "Korowód" do dziś przez wielu uważany jest za najwybitniejszą płytę w historii polskiej muzyki rozrywkowej.

Po odejściu od Anawy w 1980 roku kompozytor zaangażował się w tworzenie większych form m.in. muzyki filmowej ("Wodzirej", "Ćma") i oratoriów ("Nieszpory Ludźmierskie"). Mniej znaną pasją Pawluśkiewicza jest malarstwo. Artysta stosuje niecodzienną technikę przez siebie nazywaną żel - artem. Polega ona na nakładaniu na obraz, za pomocą długopisów żelowych, wielu tysięcy kropek, (średnio 350 - 400 na jeden centymetr kwadratowy).

Z honorowym obywatelem Nowego Targu i gminy Polkowice o ulubionych artystach i nie tylko w audycji Prywatna Kolekcja (Trójka) rozmawiał Artur Orzech.

O dorabianiu z pomocą Errolla Garnera.

O dłoniach pianisty.

Fantazja Igora Stravinskiego.

O Duke'u Ellingtonie i śpiących perkusistach.

O legendarnej płycie "Korowód".

Janusz Gajos byłby wzruszony.

O grupie Anawa.

Zapomniana płyta z Andrzejem Zauchą.

O tym co łączy album "Anawa" (1973) z historycznym remisem na Wembley.

Harmoniczny talent Stinga.

O muzycznej awangardzie.

Praworęczność Oscara Petersona.

Kawałek nr 1 imienia Milesa Davisa.

O życiu pozagrobowym.