Muzyczne Epitafia
Ostatnia aktualizacja:
30.10.2009 13:44
W tym roku muzyczne Zaduszki upływają w cieniu śmierci Michaela Jacksona. Z tej okazji przypominamy sylwetki innych zmarłych artystów, których ostatnio pożegnaliśmy, a którzy swoimi piosenkami uczynili nasz świat piękniejszym.
Lester William Polfus lepiej znany jako Les Paul (9 czerwca 1915 - 13 sierpnia 2009), kompozytor, gitarzysta jazzowy, konstruktor gitar i wielki innowator technik nagraniowych. Jego nazwisko związane jest tak znaczącymi wynalazkami jak efekt delay i nagrywanie wielościeżkowe. Bez brzmienia skonstruowanej przez niego gitary model Gibson Les Paul trudno dziś wyobrazić sobie oblicze współczesnego rocka. Na instrumencie amerykańskiego wynalazcy grali między innymi Keith Richards, Jimy Page i Pete Towshend. Les Paul do końca swojego życia grał na swojej gitarze dając co tygodniowe występy w Nowym Jorku. Na wieść o jego śmierci The Edge z U2 powiedział:" Jego dziedzictwo jako muzyka i wynalazcy będzie trwało dalej, a wpływ na rock'n'rolla nie zostanie nigdy zapomniany."
Koko Taylor (28 września 1928 - 3 czerwca 2009) amerykańska wokalistka, nazywana była Królową Bluesa. W 1966 roku wylansowała swój największy przebój "Wang Dang Doodle", który sprzedał się w milionowym nakładzie. W latach 70 swoim silnym surowym głosem zdominowała żeńską konkurencję, zdobywając liczne nagrody dla najlepszej wokalistki bluesowej. Janis Joplin wymieniała ją jako jedną ze swoich inspiracji. W 1997 roku artystka została włączona do Blues Hall of Fame. Do ostatnich chwil pozostała aktywna koncertowo swój ostatni występ dając na miesiąc przed śmiercią na rozdaniu nagród Blues Music Awards.
Erick Lee Purkhiser lepiej znany jako Lux Interior (21 października 1946 - 4 luty 2009) lider i założyciel kultowej formacji The Cramps powstałej w połowie lat 70, w swej twórczości odwołującej się do korzeni rock'n'rolla, punk rocka i horrorów klasy B. Zainspirowany piosenką Johnnego Casha razem ze swoją żoną Kirsty Wallace gitarzystką zespołu, Lux stworzył nowy muzyczny styl określany mianem psychobilly. Treściowo wypełniły go pełne erotyzmu teksty o wilkołakach, wampirach i potworach z kosmosu. Zmarły w wieku 62 lat Interior na trwałe wpisał się do historii muzyki jako jeden z najbardziej dzikich i barwnych frontmanów rock'n'rolla. Swymi 'strasznymi' piosenkami zainspirował kolejne pokolenia muzyków. W Polsce do spadkobierców jego myśli artystycznej należą m.in. Komety i 19 wiosen.
[----- Podzial strony -----]
Andrzej Tyczński - urodzony w Poznaniu, zmarł 11 lipca 2009 roku w Holandii. Dziennikarz i autor tekstów wielu polskich evergreenów takich jak: "Kochać" i "Nigdy więcej" w wykonaniu Piotra Szczepanika, "Motylem Jestem" Ireny Jarockiej, "Domek bez adresu" Czesława Niemena czy "Augustowskie noce" Marii Koterbskiej. W 1972 roku założył pierwszy polski magazyn muzyki rozrywkowej "Non Stop", którego był wieloletnim redaktorem naczelnym.
Stephen Gately (17 marzec 1976 - 10 października 2009) irlandzki wokalista popowy, jeden z dwóch głównych głosów popularnego w latach 90 boysbandu Boyzone, którego wszystkie albumy dotarły na pierwsze miejsce rankingu UK Albums Charts. Po odejściu od grupy w 2000 roku z powodzeniem kontynuował swoją solową karierę. Wcześniej w 1999 roku ujawnił publicznie swoją homoseksualną orientację, stając się jednym z bohaterów środowisk gejowskich. Dziennikarz Times'a Tim Teeman napisał, iż Gately udowodnił, że można być jednocześnie gwiazdą masowej kultury i gejem jednocześnie. W 2008 roku artysta stał się inicjatorem ponownego zjednoczenia Boyzone. Gatley zmarł w trakcie prac nad nową płytą reaktywowanego zespołu.
Estelle Bennet (22 luty 1941 - 13 luty 2009) wokalistka założonej w 1960 roku amerykańskiej supergrupy dziewczęcej The Ronettes w której śpiewała wspólnie ze swoją siostrą Veronicą Bennett (znaną lepiej jako Ronnie Spector) oraz kuzynką Nedrą Talley. W 1963 roku kierownictwo artystyczne grupy objął Phill Spector, który nadał siostrom nowy, odważny jak na tamte czasy imidż złych dziewczyn rock'n'rolla. Razem ze Spectorem The Ronettes wylansowały wielki światowy przebój "Be My Baby". W 1966 roku po rozpadzie The Ronettes Estelle wycofała się z przemysłu muzycznego, skupiając się na życiu rodzinnym. W 2007 roku w czasie wprowadzania The Ronettes do Rock'n'Roll Hall Of Fame artystka nie zgodziła się na publiczny występ u boku pozostałych członkiń grupy wygłaszając jedynie krótkie oświadczenie: "Dziękuję bardzo za przyznanie nam tej nagrody. Jestem Estelle z The Ronettes".
