Strona 1, strona 2: Coldplay - Viva la Vida or Death and All His Friends 1

Moja „grzeszna przyjemność”. Są takie płyty, z którymi zaprzyjaźniamy się od pierwszego posłuchania tak, jakby były z nami od zawsze. To klasyczny przykład. Jest mi tak bliski,ze wszystko, co zespół zrobił później już mi się nie podoba.

Rozmawiałem jeszcze przed wydaniem albumu w Londynie z częścią zespołu i byłem zaskoczony ich niepewnością co do tego, co właśnie skończyli nagrywać. Potem było jeszcze post-scriptum w postaci kilku premier i remiksów, w tym jeden surrealistyczny, z rapującym Jay'em-Z. I solowe, fortepianowe popisy Chrisa Martina w programach radiowych i telewizyjnych.

Koncepcyjna płyta, jak za dawnych dobrych czasów, z początkiem, rozwinięciem i finałem, świetnym pomysłem na warstwe wizualną. Do słuchanie tylko w całości, od początku do konca i we właściwej kolejności. Najlepiej w słuchawkach, z uwagi na świetną produkcję.