„Powrót z dalekiej podróży” - Katarzyna Błaszczyk

Jeszcze pięć lat temu Ewa była bezdomna. Mieszkała w opuszczonych domach, myła się w Łazienkach Królewskich… W 1997 roku wyszła z mieszkania zmarłej matki w nowych butach i z małym plecakiem. Wcześniej opuściła zdradzającego ją męża. Twierdzi, że potrzebowała tych kilkunastu lat bezdomności i że paradoksalnie na ulicy czuła się bardziej bezpieczna i wolna niż we własnym domu. Dzisiaj Ewa żyje tylko dla sztuki. Jej surrealistyczne obrazki przedstawiające Warszawę, dorożki, anioły i Madonny są prezentowane na wystawach warszawskich artystów-amatorów. Obrazami jest też wypełnione jej całe mieszkanie, tuż nad teatrem Kamienica. Ewa chciałaby uchodzić za artystkę i być może dlatego chwali się znajomością z Emilianem Kamińskim.