Superkomputery wykorzystywane są w badaniach naukowych, siłach zbrojnych czy w biznesie. W Centrach Departamentu Energii USA symuluje się na nich skutki wybuchów atomowych czy zmiany klimatu. Niektóre maszyny zajmują powierzchnię większą od boiska piłkarskiego, ale zasada ich działania jest taka sama jak w zwykłych komputerach osobistych. Tylko moc obliczeniowa jest większa, bo zamiast jednego lub czterech rdzeni mają ich ponad 100 tysięcy. Superkomputer postanowili stworzyć także naukowcy z Politechniki Łódzkiej. Ewa Syta:
Wyścig technologiczny trwa, superkomputery powstają na całym świecie, głównie w USA, ale także w Chinach. Wyzwanie podjęli także naukowcy z Politechniki Łódzkiej.
Dr Rafał Kiełbik z Katedry Mikroelektroniki i Technik Informatycznych Politechniki Łódzkiej: - Nasz superkomputer będzie się różnił od superkomputerów budowanych na świecie dlatego, że będzie wykorzystywana tam sieć specjalizowanych układów elektronicznych, które będą mogły być zmieniane i dostosowywane do rozwiązywanego problemu.
Superkomputer powstający na PŁ w założeniu naukowców nie będzie najszybszy, ale najbardziej uniwersalny.
Jarosław Junk z Katedry Fizyki Molekularnej: - Jego składowe będą niczym elektroniczne kameleony. Aby wyjaśnić działanie tworzonego superkomputera można posłużyć się porównaniem: podobnie jak szpadel w przydomowym ogródku, nasze komputery osobiste znakomicie sprawdzają się w większości zadań domowych czy biurowych. Gdy jednak trzeba uprawić dużą połać ziemi, jeden szpadel już nie wystarczy. Superkomputery to tak jakby tysiące rolników czy ogrodników pracujących na tym samym polu, ale ciągle przy pomocy szpadli, czyli przy pomocy tych samych procesorów co w naszych komputerach osobistych. Jest to szybsze rozwiązanie, ale to ciągle nie to.
Nasz superkomputer na potrzeby tego typu problemu można powiedzieć, że przeobraża się w tabór wydajnych ciągników, z których każdy ciągnie wieloskibowy pług. Nasze superkomputery mogą się też dopasować do problemów, które mają być rozwiązane.
Dlatego łódzki superkomputer w przyszłości znajdzie szerokie zastosowanie.
Dr Rafał Kiełbik: - Np. problemy z zakresu biologii i medycyny, ekonomii, ekonometrii, analiz mechanizmów rynkowych, ekologii, meteorologii.
Niezwykły będzie też jego wygląd, komputer będzie się mieścił w kulistym, 7-piętrowym budynku.
Maciej Gajewski – dziennikarz miesięcznika komputerowego: - Ten komputer wygląda jak atom gigantycznych rozmiarów. Najefektywniej wykorzystywaną przez komputer funkcją będą symulacje chemiczne. Jego architektura potrafi zwielokrotnić wydajność obliczeń związanych ściśle z chemią.
Co w praktyce oznacza zastąpienie badań laboratoryjnych np. przy produkcji leków. Zresztą naukowcy z Łodzi liczą na światowe zainteresowanie.
Dr Rafał Kiełbik: - On stanie na terenie Politechniki, ale będzie do niego zdalny dostęp, każdy będzie mógł przedstawić zadanie, które chciałby rozwiązać, poczekać w kolejce na przydzielenie mu czasu i zasobów tego komputera. Jego obliczenia zostaną wykonane, wyniki wrócą do niego drogą elektroniczną i komputer będzie gotowy do rozwiązania następnego zadania.
Koniec prac nad łódzkim superkomputerem planowany jest na rok 2015.