25 września 1953 roku
(…) Jeden z przybyłych wystąpił oficjalnie z wymówką, że Władzy państwowej nie otwiera się drzwi. Wyjaśniłem, ze dotąd nie wiem, czy mam przed sobą przedstawicieli władzy, czy napad. (…)
Wreszcie wszystko się wyjaśniło. Jeden z panów wyjął z teki list, zawierający decyzje Rządu. Mocą tej decyzji mam natychmiast być usunięty z miasta. Nie wolno mi będzie sprawować żadnych czynności związanych z zajmowanymi dotąd stanowiskami.(…)
Oświadczyłem, że do wiadomości tego przyjąć nie mogę, gdyż w decyzji nie widzę podstaw prawnych (…) Przedstawiciele Rządu tyle razy prowadzili ze mną rozmowy – i pan Mazur i pan prezydent Bierut. Jeśli są niezadowoleni z mojego postępowania, znali drogę, na jakiej mogli mi to powiedzieć. Decyzja Rządu jest wysoce szkodliwa dla opinii o Polsce (…) Decyzji tej nie mogę się poddać i dobrowolnie tego domu nie opuszczę (…)
Udałem się na górę, ze mną kilku panów. Oświadczyłem, że nic zabierać nie mam zamiaru (…) Na próby perswazji ponawiam protest raz jeszcze przeciwko nocnemu najściu na mój dom (…) Panowie zaczynają się denerwować.
(…) Przyniesiono mi palto i kapelusz. Wziąłem brewiarz i różaniec.
(…) Nie mogę mieć żalu do tych panów, którzy mnie otaczają i byli dla mnie dość grzeczni. Oni mi przecież pomagają do dzieła, którego nieuchronność od dawna była oczywista dla wszystkich. Muszę doceniać to, co mnie od tych ludzi spotyka.
(Opracowanie na podst. Kalendarium więziennego w "Kardynał Stefan Wyszyński: Zapiski więzienne", wydane przez Editions du dialogue, Paryż 1982)