Amerykańska polityka bez dowcipu byłaby niczym hot-dog bez parówki. Wyraźnie czegoś by brakowało. Ostatnio barw i smaku kampanii wyborczej za oceanem dodał właściciel pizzerii z Florydy. Scott Van Duzer ściskał i podrzucał Baracka Obamę jak kumpla. Prezydent nie wydawał się zaskoczony tą sytuacją. - Spójrzcie na jego mięśnie! Czy, jak będę kupował u Ciebie pizzę, to też takie będę miał? - pytał z uśmiechem Obama.
Z poczucia humoru słynął też Abraham Lincoln, o czym na własnej skórze przekonali się jego polityczni rywale. - Przeciwnikiem Lincolna był wybitny polityk partii demokratycznej. Pewnego razu Steven Douglas zakończył swoje przemówienie wezwaniem: "Nie głosujcie na Abrahama Lincolna! To jest człowiek o dwóch twarzach, polityk dwulicowy". Dostał oczywiście brawa. Na to wstał Lincoln, który miał długą, końską twarz i powiedział tylko dwa zdania: "Szanowni wyborcy! Popatrzcie na moją twarz. Czy gdybym miał drugą, to nosiłbym tą, którą posiadam?" - opowiada profesor Longin Pastusiak.
Z kolei prezydent Ronald Reagan walczył dowcipem z ZSRR. - W Związku Radzieckim, żeby kupić samochód, trzeba za niego zapłacić, a potem czeka się na odbiór 10 lat. Pewien Rosjanin przechodził właśnie tę procedurę. Wpłacił pieniądze, a sprzedawca mówi: "Dobrze widzimy się za dziesięć lat". Mężczyzna dopytuje: "Ale rano czy popołudniu?". Zdzwiony sprzedawca pyta: "Ale co za różnica? przecież to dopiero za 10 lat...", na co kupujący: "Dla mnie to jest różnica, bo rano za 10 lat przychodzi do mnie hydraulik" - żartował Reagan.
Tego, jak śmiać się pełną piersią, można uczyć się także od Billa Clintona. Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak 42. prezydent Stanów Zjednoczonych zareagował na mętną wypowiedź Borysa Jelcyna, posłuchaj całej relacji Marcina Pośpiecha!
aj