Są takie, do których chodzimy chętniej, bywają też inne, których unikamy, a może się ich nawet boimy. Jak to się dzieje, że jedne lasy działają na nas jak magnes, inne - odstręczają i to wcale nie z powodu wyrzucanych tam śmieci? Jaki model lasu wybieramy do rekreacji i wypoczynku; co robią leśnicy, by takich lasów było jak najwięcej?
Zygmunt Pampuch, nadleśniczy Nadleśnictwa Bartoszyce: Grzyby i jagody przyciągają, ale runo leśne to raczej zainteresowanie ekonomiczne, niekoniecznie rekreacyjne.
Jeśli więc nie bogactwo runa, to co powoduje, że jedne lasy są nam bliższe, inne mniej?
Dr Piotr Gołos z Instytutu Badawczego Leśnictwa w Warszawie: Z pewnością ludzie oczekują takich lasów, w których czują się bezpiecznie. Ten las musi być wysoki, w miarę przejrzysty, nie może być zbyt rzadki ani zbyt gęsty, ponieważ wtedy jest poczucie zagrożenia. Na pewno powinien to być las z roślinami runa leśnego, las mieszany.
Jak mają się do tego modelu lasy Warmii i Mazur?
Dr Marcin Żurkowski z Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Olsztynie: Jestem pewien, że przeważają te przyjazne. Duża część Warmii i Mazur jest na nieco bardziej ubogich siedliskach borowych, a z takimi siedliskami są związane te najbardziej lubiane, świetliste lasy suche. Ale na północy Warmii mamy już więcej liściastych, z dużą ilością krzewów, roślin zielnych.
Dr Piotr Gołos: Na pewno będą to lasy, które są w miarę łatwo dostępne, do których jest dojazd, bo sieć dróg jest coraz lepiej rozwinięta. To dotyczy w dużej części lasów miejskich.
Dr Marcin Żurkowski: Utrzymujemy w jak najlepszym stanie obecne parkingi, powstają też nowe, choć dla nas jest to potężny problem związany ze śmieciami.
Dr Piotr Gołos: Leśnicy tworzą przyjazny las, ale ludzie czasami – z niewiedzy – wyrażają brak akceptacji dla ich działań. Lasom nie szkodzi np. zaplanowana wycinka, to, że jeżdżą w lesie ciężkie samochody. Leśnicy w zakresie funkcji publicznych robią bardzo dużo, zgodnie z hasłem "Las dla ludzi". Lasy Państwowe pełnią w ten sposób funkcję społeczną: udostępniają las ludziom, którzy mogą w nim odpoczywać. To może tylko cieszyć.
Przygotował Mirosław Sochacki.