Ukazała się niedawno reedycja intrygującej, a zapomnianej płyty, sygnowanej przez Włodzimierza Nahornego, zawierającej jazzujące (i zarazem taneczne) interpretacje przebojów z końca lat sześćdziesiątych.
Album nagrano w 1970 roku, a ukazał się w sklepach prawdopodobnie dopiero późną jesienią roku następnego, lub nawet zimą 1971/1972, co pewnie nie wpłynęło korzystnie na ówczesną sprzedaż. Dopiero dziś możemy docenić filuterną powagę, z jaką czołówka polskiego jazzu (poza Nahornym: Jan Ptaszyn Wróblewski, Tomasz Stańko, Tomasz Ochalski) przerabiają takie tematy, jak "Mówiły mu" z repertuaru Rodowicz, "Trzymając się za ręce" z repertuaru Sipińskiej, a nawet "Jest Warszawa" z repertuaru Reginy Pisarek.
W "Wehikule" w zasadzie nie zajęliśmy się jazzem z lat 1959-1982 (choć dla tej muzyki był to w Polsce okres wyjątkowo ciekawy!), ale to pogranicze bigbitu, jazzu i popu wydało nam się intrygujące, zwłaszcza, że działał tam na rozmaite sposoby multiinstrumentalista i kompozytor, czasem skłonny do opowiedzenia uroczej anegdoty: Włodzimierz Nahorny, którego udało nam się zaprosić do naszej audycji.
W audycji wysłuchaliśmy następujących nagrań:
1. Breakout: Poszłabym za tobą (1969) 3'15"
2. Breakout: Powiedzieliśmy już wszystko (1969; fragment) oraz – Włodzimierz Nahorny: Powiedzieliśmy już wszystko (1970) 3’24”
3. Urszula Sipińska: Trzymając się za ręce (1969; fragment) oraz – Włodzimierz Nahorny: Trzymając się za ręce (1970) 2’01”
4. Czesław Niemen: Obok nas (1968; fragment) oraz – Włodzimierz Nahorny: Obok nas (1970) 2’10”
5. Włodzimierz Nahorny: Jej portret (1970) 3’15” (fragm.)
Do usłyszenia za tydzień! – AO & JS
"Trójkowy wehikuł czasu" na antenie Trójki w każdą sobotę o godz. 15.05