Ewa Wiśniewska w tym roku obchodzi jubileusz 50-lecia pracy twórczej. W rozmowie z Jerzym Kisielewskim aktorka podzieliła się swoim artystycznym credo.
- W tym zawodzie chodzi mi o to, żeby istnieć, a nie zaistnieć. W obecnych czasach zostać "znanym nazwiskiem" można właściwie na podstawie jednego drobnego dokonania. Tymczasem, żeby to miało znaczenie, trzeba to sprawdzić, ulepszyć, powielić - wyjaśniała. Zawód aktora daje, jej zdaniem, duże możliwości "oszukiwania" i stwarza pozory łatwości: wciągając kogoś z ulicy do filmu czy serialu, ma się dużą szansę na otrzymanie konkretnego efektu. - A weźmy kogoś z ulicy na trapez do cyrku albo żeby zagrał koncert w filharmonii. Tego nikt nie podrobi - zwracała uwagę. Dlatego zdaniem gościa audycji, tak ważna dla sumienia aktorskiego jest codzienna praca oraz próby, które są niezbędne dla uzyskania czegoś istotnego.
Ewa Wiśniewska wspominała, że jako dziecko nie marzyła o karierze aktorskiej. Szykowana była na pianistkę. - Nie odpowiadało mi to jednak. Miałam straszliwą tremę. Nie byłam w stanie zapanować nad mimiką twarzy. Podobno w trakcie występów w szkole muzycznej wywalałam język... z takim trudem rodziłam te utwory. Poza tym ślizgały mi się palce po klawiaturze - wyznała. Mimo zawodowego rozbratu z muzyką, miłość Ewy Wiśniewskiej do tej formy sztuki jest bardzo silna: - Haydn, Mozart, Beethoven, to jest moja biblia domowa, przy tym porządkuje sobie mózg...
Więcej aktorskich i życiowych refleksji Ewy Wiśniewskiej w nagraniu audycji "Piątek z Kisielem".
bch
***
Ewa Wiśniewska jest nie tylko gwiazdą polskiego kina (m.in. "Życie raz jeszcze", "Stawka większa niż życie"), lecz także artystką z nieocenionymi zasługami dla teatru. Wiele lat związana była z Teatrem Ateneum w Warszawie, dziś występuje w Teatrze Narodowym.