"Dzięki nim życie było znośniejsze". Niebieskie ptaki PRL-u

Niektórzy starali się ignorować rzeczywistość PRL-u, postawa innych odbierana była jako swoisty bunt. Czego poszukiwali? Mocnych wrażeń – na co wskazywałaby ich skłonność do alkoholu, wywoływane awantury, prowokacje polityczne i obyczajowe? A może chodziło im o obronę własnej wolności, o autentyczność?
– W ówczesnej propagandzie "niebieski ptak" brzmiało jednoznacznie pejoratywnie. To ulubiona figura, obok bikiniarzy czy spekulantów, stosowana przy zwalaniu na kogoś niepowodzeń. Należeli do tych rozmaitych "szkodników" odstających od przyjętych w PRL-u norm – przypominał Wojciech Kałużyński (autor książki "Niebieskie ptaki PRL-u") niegdysiejsze znaczenie zwrotu, nb. o ewangelicznym rodowodzie. – A ja chciałem napisać o tych wszystkich ludziach, którzy w PRL-u świadomie lub nie poszerzali na swoje sposoby przestrzenie wolności.  Dzięki którym ówczesne życie było trochę znośniejsze, było po prostu weselej.
Hłasko, Tyrmand, Cybulski. Artyści kabaretowi, muzycy sceny jazzowej. Nie tylko o nich opowiadali w barwny sposób goście Michała Nowaka: aktorka Zofia Czerwińska ("jestem niebieska ptaszyca”), jazzman Wojciech Karolak ("jeśli chodzi o beztroskę, to ja jestem mistrzem") oraz wspominany Wojciech Kałużyński.
Posłuchaj audycji z cyklu "O wszystkim z kulturą".

Wkładka książki "Niebieskie ptaki PRL-u"

jp/mc