- Większość pytań, jakie Kolberg stawiał sobie na początku, była podobna do kwestii poruszanych przez ludoznawców w Europie w drugiej połowie XIX wieku - opowiadała prof. Katarzyna Dadak-Kozicka. Kolberga interesowała więc odrębność narodowa i rasowa. Wierzono w coś takiego, jak specyfika ducha narodowego, która się przejawia w sztuce, w literaturze. Szukano bajek, opowieści. Tym, co wyróżniało polskiego badacza na tle innych etnologów, był nacisk kładziony na muzykę ludową oraz maksymalnie wierne oddanie szczegółów wytworów kultury chłopskiej.
>>>Zobacz serwis poświęcony Oskarowi Kolbergowi<<<
- On nie stronił od trudnych pieśni obrzędowych - podkreślał gość audycji "Źródła". - W swoich zapiskach Kolberg starał się jak najwięcej szczegółów wykonawczych zaznaczyć. Choć to nas dziś nie zadowala, bo dysponujemy aparaturą nagrywającą i mamy świadomość niedoskonałości metody Kolberga, to i tak to, co zrobił, jest fenomenem na tle Europy.
Wydawnictwa Kolberga, na których nigdy nie udało mu się zarobić, przez miłośników pięknie wydanych książek były doceniane nie tylko za treść, ale też za ilustracje. Polski badacz miał świadomość ich znaczenia dokumentacyjnego. - On zatrudniał do ilustrowania swoich tomów wybitnych malarzy, jak Wojciech Gerson, Karol Marconi, Tadeusz Konopka czy Tadeusz Rybkowski. Kolberg prosił artystów, żeby wiernie oddawali szczegóły stroju. Chciał utrwalić rys antropologiczny - wyjaśniała prof. Katarzyna Dadak-Kozicka.
Za swoje publikacje i zawarte w nich ilustracje Oskar Kolberg dostał w Paryżu brązowy medal. Więcej na ten temat - w nagraniu audycji.
O. Kolberg, druk wg Stachiewicza, ze zbiorów Muzeum im. Oskara Kolberga w Przysusze, za zgodą IMIT
bch/jp