Za przyjęciem trzech ustaw w tej sprawie, posłowie zagłosowali w połowie września 2011 roku niemal jednomyślnie.
Z wnioskiem do sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu o ustanowienie roku 2012 Rokiem Janusza Korczaka, wystąpił rzecznik praw dziecka Marek Michalak. Janusz Korczak, właściwie Henryk Goldszmit był działaczem na rzecz praw dziecka, pedagogiem, lekarzem, autorem książek dla dzieci, w tym "Króla Maciusia Pierwszego" oraz współtwórcą i dyrektorem Domu Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie, który istniał do 1942 roku.
Janusz Korczak, ilustracja z książki I. Chmielewskiej "Pamiętnik Blumki"
W 2012 roku przypada 100. rocznica założenia przez niego sierocińca i mija 70 lat od jego śmierci. W uzasadnieniu wniosku o ustanowienia Roku Janusza Korczaka napisano, że "traktował dzieci nie tylko jako przedmiot troski ze strony dorosłych. Głosił i realizował w praktyce ideę respektowania praw i interesów dzieci, ich samostanowienia i emancypacji". Podkreślono także, że wierność swoim poglądom potwierdził własnym życiem, bowiem wraz ze swoimi wychowankami zginął w komorze gazowej niemieckiego obozu zagłady w Treblince.
Biała Podlaska. Pomnik Józefa Ignacego Kraszewskiego. fot.Grzegorz W. Tężycki/Wikipedia/GNU
Z ideą, żeby 2012 rok był Rokiem Józefa Ignacego Kraszewskiego, wystąpili posłowie Polskiego Stronnictwa Ludowego. W 2012 roku przypada 200. rocznica urodzin pisarza, autora ponad 230 powieści społecznych, obyczajowych i ludowych oraz historycznych. Najbardziej znana jest "Stara baśń". Posłowie PSL, w uzasadnieniu wniosku napisali, że "imponujący dorobek literacki Kraszewskiego wywarł trwały wpływ na kulturę i literaturę polską oraz twórczość współczesnych mu i późniejszych pokoleń Polaków". Józef Ignacy Kraszewski jest uznawany za reformatora polskiej powieści, który zaszczepił na gruncie rodzimej literatury wzorce z dzieł realistów europejskich.
"Kazanie Skargi" Jan Matejko, źr. Wikipedia
2012 rok będzie także Rokiem ks. Piotra Skargi. Tę inicjatywę podjęli posłowie Platformy Obywatelskiej, których zdaniem zapisał się on w historii "jako czołowy polski przedstawiciel kontrreformacji, filantrop oraz ten, który w trosce o ojczyznę miał odwagę nazwać po imieniu największe polskie przywary. Nawoływał do zmian postaw rządzących, do reform, by nie doprowadzić Rzeczypospolitej do upadku". W 2012 roku przypada 400. rocznica śmierci ks. Skargi, jezuity, teologa, kaznodziei króla Zygmunta III Wazy, rektora Kolegium Jezuitów w Wilnie, pierwszego rektora Uniwersytetu Wileńskiego. Opowiadał się on za wzmocnieniem władzy królewskiej i ograniczeniem władzy Sejmu. Założył wiele kolegiów jezuickich, między innymi w Połocku, Rydze i Dorpacie. Zajmował się działalnością filantropijną. Gorliwie działał na rzecz zahamowania protestantyzmu i przywrócenia wpływów Kościoła rzymskokatolickiego. Ks. Skarga to autor kilkudziesięciu książek utrzymanych w duchu religijnym, z których najbardziej znane są "Żywoty świętych". Napisał także "Kazania sejmowe".