Plany budowy przeprawy łączącej Morze Śródziemne z Morzem Czerwonym nie narodziły się jednak w XIX wieku. Już starożytni Egipcjanie tworzyli kanały wodne na terenie dzisiejszego Egiptu.
Budowa kanału w drugiej połowie XIX wieku budziła wiele kontrowersji. Na stworzenie przeprawy naciskali przede wszystkim Francuzi – wielkim orędownikiem tego śmiałego projektu był Ferdynand de Lesseps. Przeciwko budowie Kanału Sueskiego byli początkowo Brytyjczycy.
– Brytyjczycy mieli mnóstwo magazynów wzdłuż wybrzeża Afryki. Zgadzając się na budowę Kanału Sueskiego, skazywali pracujących w nich ludzi na brak pracy. Londyn przez długi czas oponował przeciwko budowie przeprawy, wskazując na wykorzystywanie pracy niewolniczej podczas tego projektu – tłumaczyła prof. Barbara Stępniewska-Holzer, wykładowca akademicki, autorka książek nt. Bliskiego Wschodu.
W budowę Kanału Sueskiego zaangażowani byli również Polacy. Jan Natkański, były ambasador RP w krajach arabskich, mówił o trzech z nich.
– Budowę północnego odcinka Kanału Sueskiego nadzorował inż. Stanisław Janicki. W późniejszym czasie kierownikiem robót na jednym z etapów był Mieczysław Geniusz, a w administracji pracował Cyprian Kuszewski – przypominał Jan Natkański.
Kanał Sueski, ze względu swoje na strategiczne położenie ekonomiczne, odgrywał znaczną rolę w polityce światowej XX wieku. W poprzednim stuleciu o kontrolę przeprawy walczył takie państwa jak Francja i Wielka Brytania. Dużą rolę odegrał także Egipt – przez jego terytorium przebiega kanał.
PR24