C/2011 L4 (PANSTARRS) obecnie znajduje się 7 jednostek astronomicznych od Ziemi i 8 jednostek astronomicznych od Słońca. Juz w tej chwili ma jednak jasność 18.5 wielkości gwiazdowych. Wstępne ustalenia wskazują, że wiosną 2013 roku może ona osiągnąć jasność 1 magnitudo, czyli być porównywalna do najjaśniejszych gwiazd na niebie. Pod tym względem wydaje się być podobna do komety C/1996 B2 (Hyakutake), która 15 lat temu osiągnęła podobny blask i była jedną z najładniejszych komet ostatniego półwiecza.
Nie cieszmy się przedwcześnie. Najlepsze warunki do obserwacji wystąpią zapewne na półkuli południowej. Orbita komety jest jednak wciąż niepewna, do przejścia przez peryhelium, które nastąpi 5 lutego 2013 roku, mnóstwo czasu, w trakcie którego dużo rzeczy może się wydarzyć.
Komety lubią płatać niespodzianki i to zarówno pozytywne, jak i negatywne. Zdarzały się już przypadki, w których kometa zapowiadana jako hit okazywała się ledwo widoczna gołym okiem. Przykładem jest choćby kometa Austin (1989 C1), która na wiosnę 1990 roku miała być bardzo jasna, a w rzeczywistości była ponad 100 razy słabsza od oczekiwań.
Pozytywnym przykładem jest za to 17P/Holmes, która w październiku 2007 roku miała być widoczna tylko przez spore teleskopy amatorskie, a pojaśniała nagle stając się obiektem bez problemów widocznym gołym okiem.
(ew/pap)