Po zmianie przepisów podatnik będzie dokonywał obniżenia podstawy opodatkowania i VAT pod warunkiem, że z posiadanej przez niego dokumentacji będzie wynikać, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w korekcie oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. Zatem zniesiony zostanie formalny warunek uzyskania potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę.
Faktura korygująca in minus
Zgodnie z nowymi regulacjami zarówno dla sprzedawcy, jak i nabywcy ważne będą faktyczne ustalenia między nimi, które muszą być poparte odpowiednią dokumentacją. W praktyce może to być dokumentacja handlowa – czytamy w Gazecie Podatkowej.
W uzasadnieniu do projektu ustawy Ministerstwo Finansów wskazało, że przez uzgodnienie warunków transakcji będzie się rozumieć posiadanie dokumentów, z których to uzgodnienie będzie wynikać. Jeżeli podatnik w konkretnym przypadku nie będzie dysponował dokumentami innymi niż sama korekta, to również na gruncie wprowadzanych przepisów ustawy o VAT będzie ona dokumentem, z którego wynikają nowe warunki transakcji (w przypadku możliwości potwierdzenia, że faktura została dostarczona do nabywcy). Zdaniem resortu również nabywca w sytuacji otrzymania korekty nie będzie mógł powoływać się na brak uzgodnienia warunków transakcji (będzie obowiązany do skorygowania VAT naliczonego).
Tarcza 6.0. Uwaga na termin składania wniosków o zwolnienie ze składek ZUS
Obecnie obowiązujące przepisy stanowią, że w przypadkach, gdy dochodzi do obniżenia podstawy opodatkowania w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, korekty obrotu dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia rozliczenia VAT za dany okres rozliczeniowy, potwierdzenia otrzymania tej korekty przez nabywcę lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę.
Faktura korygująca in plus
Obecnie w przepisach ustawy o VAT nie ma regulacji odnoszących się do faktur korygujących in plus, które wystawiane są zazwyczaj po stwierdzeniu zaniżenia ceny towaru, jego ilości, stawki czy kwoty podatku, czyli zwiększających wartość podstawy opodatkowania oraz kwoty VAT należnego.
Zgodnie z przyjętą obecnie przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne praktyką, moment ujęcia w rozliczeniach VAT faktury korygującej jest uzależniony od przyczyny dokonanej korekty. Jeżeli korekta faktury wynika ze zdarzeń zaistniałych już w chwili wystawienia faktury pierwotnej, na przykład z pomyłki w cenie czy stawce podatku, to uznaje się, że powinna ona zostać rozliczona w tym okresie, w którym została ujęta pierwotna faktura. W sytuacji natomiast, gdy korekta jest spowodowana przyczynami, które miały miejsce już po dokonaniu dostawy towaru czy świadczeniu usługi (np. wystąpieniem po wykonaniu dostawy towaru nowych okoliczności powodujących podwyższenie ceny), korektę taką zasadniczo należy rozliczyć w okresie rozliczeniowym, w którym zaistniały przesłanki do wystawienia faktury korygującej, tj. powstała przyczyna korekty.
Od 1 stycznia 2021 r. wprowadzone będą do ustawy o VAT przepisy wskazujące sposób rozliczenia faktur korygujących in plus. Nowe przepisy będzie należało interpretować podobnie jak obecnie.
Zasady przeliczenia kursu walut
Obecnie zdarza się, że dla celu podatku VAT i dochodowego podatnik stosuje różne kursy walut. W związku z tym wprowadzone będą przepisy, na podstawie których podatnik będzie mógł wybrać do VAT zasady przeliczenia kursu walut jak dla przeliczenia przychodu w podatku dochodowym.
Nowe rozwiązanie będzie wprowadzone na zasadzie dobrowolności. Podatnik będzie mógł przyjąć do określenia podstawy opodatkowania wyrażonej w walucie obcej przeliczenie na złote zgodnie z zasadami przeliczania przychodu wynikającymi z przepisów o podatku dochodowym. Po wyborze opcji podatnik będzie obowiązany do jej stosowania przez co najmniej 12 kolejnych miesięcy, licząc od miesiąca, w którym ją wybrał.
W przypadku rezygnacji z wprowadzonej opcjonalnej metody przeliczania, podatnik będzie obowiązany do stosowania dotychczasowych metod przeliczania (przewidzianych w art. 31a ust. 1 lub 2 ustawy o VAT), przez co najmniej 12 kolejnych miesięcy, licząc od początku miesiąca następującego po miesiącu, w którym zrezygnował z wybranej opcjonalnej metody przeliczania.
PolskieRadio24.pl, gazetapodatkowa.pl, DoS, md