Analitycy EBC przewidują, że inflacja HICP (zharmonizowany wskaźnik cen konsumpcyjnych) znacznie wzrośnie w 2021 r., a następnie obniży się na początku 2022 r. i pozostanie zasadniczo płaska w pozostałym okresie objętym prognozą. Przewiduje się, że w 2021 r. inflacja zasadnicza wyniesie średnio 1,9 proc., osiągając w czwartym kwartale szczyt na poziomie 2,6 proc., a następnie spadnie do poziomu 1,5 proc. i 1,4 proc. odpowiednio w 2022 i 2023 r.
Znaczenie czynników tymczasowych
Gwałtowny wzrost inflacji zasadniczej w 2021 r. odzwierciedla wzrost inflacji spowodowany czynnikami tymczasowymi, takimi jak odwrócenie obniżki stawki VAT w Niemczech, ponowny wzrost wskaźnika inflacji w sektorze energetycznym w związku z silnymi efektami bazowymi oraz wzrost kosztów produkcji związany z przerwami w dostawach. Zmiany wag oznaczają pewną zmienność profilu inflacji w 2021 r., ale oczekuje się, że średnio w ciągu roku będą one miały jedynie niewielki wpływ na obniżenie inflacji HICP.
Podczas gdy te tymczasowe czynniki zanikają na początku 2022 r., równoważące się zmiany głównych składników HICP w okresie objętym prognozą oznaczają zasadniczo płaski profil inflacji HICP, z niewielkim wzrostem w ciągu 2023 r. Oczekuje się, że przewidywane ożywienie gospodarcze i zmniejszenie luki doprowadzą do stopniowego wzrostu inflacji HICP z wyłączeniem energii i żywności z 1,1 proc. w 2021 r. do 1,4 proc. w 2023 r.
Inflacja strefa euro. Źródło: EBC
Wzrost popytu
W okresie objętym prognozą presja na wzrost cen wynikająca ze wzrostu popytu, choć pozostanie ogólnie umiarkowana, powinna przeważyć nad zmniejszającą się presją cenową wynikającą z niekorzystnych skutków podaży związanych z pandemią i środkami ograniczającymi jej skutki.
KE podnosi prognozy gospodarcze dla Polski na 2021 rok
Przewiduje się, że wzrost presji kosztów krajowych będzie głównym czynnikiem powodującym silniejsze zmiany cen konsumpcyjnych, podczas gdy zmiany zewnętrznych presji cenowych powinny być umiarkowane w okresie objętym prognozą.
Koszty pracy
Analitycy oczekują, że jednostkowe koszty pracy przyczynią się do wzrostu presji na koszty krajowe w okresie objętym prognozą. Po silnym wzroście jednostkowych kosztów pracy w 2020 r. spowodowanym gwałtownym spadkiem wydajności pracy, oczekuje się, że jednostkowe koszty pracy ulegną obniżeniu w wyniku ponownego wzrostu wydajności pracy w 2021 r., ale stopniowo powrócą do poprzedniego poziomu i wzrosną do 2023 r.
Podczas gdy gwałtowne zmiany wydajności pracy zdominowały zmiany jednostkowych kosztów pracy w okresie kryzysu, wzrost wynagrodzeń na pracownika również podlegał znacznym wahaniom wynikającym z wpływu programów utrzymania miejsc pracy. Programy te zapewniły ochronę zatrudnienia, jednak przy zapisywaniu się do nich pracownicy muszą liczyć się z obniżeniem wynagrodzenia.
Spowodowało to obniżenie rocznego wskaźnika wzrostu kosztów pracy na pracownika w 2020 r. i oczekuje się, że spowoduje to ponowne ożywienie w 2021 r. W miarę stopniowego ożywienia na rynkach pracy w okresie objętym prognozą i osłabienia wpływu tych programów oczekuje się, że zmiany kosztów związanych z wynagrodzeniem na pracownika unormują się, a ich roczny wzrost wyniesie 2,4 proc. w 2023 r.
Marże zysku
ECB sugeruje, że marże zysku będą w znacznym stopniu buforem dla wahań jednostkowych kosztów pracy. Marże zysku uległy osłabieniu w 2020 r. zgodnie z ich procyklicznym charakterem, ale pozostały znacznie bardziej odporne niż wynikałoby to ze spadku działalności, ponieważ zostały ustabilizowane przez programy utrzymania miejsc pracy. Przedsiębiorstwa w strefie euro na ogół starają się zatrzymać pracowników na wczesnym etapie pogorszenia koniunktury, nawet jeśli odbywa się to kosztem niższych marż zysku. Ta presja na obniżenie marż zysku została złagodzona dzięki rządowym programom wsparcia płac. Ogólnie rzecz biorąc, oczekuje się, że marże zysku złagodzą zmiany jednostkowych kosztów pracy i będą miały nieznacznie pozytywny wpływ na presję inflacyjną w 2023 r.
Wpływ cen surowców
Zgodnie z raportem na dynamikę cen importowych duży wpływ będą miały zmiany cen ropy naftowej i towarów nieenergetycznych, a pod koniec okresu objętego prognozą będą one odzwierciedlać umiarkowaną presję cen zewnętrznych. Po silnie ujemnym tempie zmian w 2020 r. oczekuje się, że w 2021 r. ceny importowe będą wykazywać wysokie tempo dodatnie - odzwierciedlające głównie wzrost cen ropy naftowej i towarów nieenergetycznych, ale także wzrost kosztów nakładów związanych z niedoborami dostaw - zanim tempo to ulegnie znacznemu osłabieniu do 2023 r. Oprócz spadków cen ropy naftowej i cen towarów nieenergetycznych oczekuje się, że ogólna dynamika cen światowych pozostanie umiarkowana w okresie objętym prognozą i przyczyni się do umiarkowanej presji cenowej.
PolskieRadio24.pl/ ECB/ mib