To pierwsza i na razie jedyna ustawa, którą prezydent Bronisław Komorowski odesłał do Trybunału. Gdy w styczniu podważał jej zgodność z konstytucją, zarzucał jej między innymi naruszanie zasady ochrony praw nabytych przez pracowników, dopuszczenie do arbitralnego zwalniania urzędników korpusu służby cywilnej czy dowolność uznawania przez premiera, który urząd podlega ustawie, a który nie.
Trybunał uznał argumenty prezydenta za słuszne i stwierdził, że ustawa o racjonalizacji zatrudnienia wprowadza trwałe zasady zwalniania pracowników służby cywilnej w oparciu o pozaustawowe kryteria. Nie uwzględnia natomiast statusu pracowników mianowanych. Celem ustawy było ograniczenie zatrudnienia w administracji państwowej co najmniej o 10 proc. etatów, zwiększenie efektywności wykonywania przez nią zadań i obniżenie kosztów funkcjonowania.
Minister Michał Boni przypomniał, że projekt miał na celu wzmocnienie konsolidacji finansów publicznych, co jest zadaniem zasadniczym dla osiągnięcia równowagi finansowej i wzmocnienia pozycji gospodarczej Polski w latach 2011 - 2014. Oszczędności - mówił Boni - pozwoliłyby też finansować rozwój gospodarczy w okresie, kiedy kończyć się będzie napływ pieniędzy z Unii Europejskiej. Dodał, że oszczędności rząd i tak wprowadza.
Zdanie odrębne zgłosiła sędzia Teresa Liszcz, która uznała, że ustawa w ogóle nie była potrzebna. Powiedziała, że skoro urzędników było za dużo, to nie trzeba było w 2009 i 2010 roku, kiedy już był kryzys i planowano oszczędności przyjmować nowych pracowników państwowych. Zdaniem Teresy Liszcz zakres niekonstytucyjności przyjęty w wyroku Trybunału Konstytucyjnego jest stanowczo za wąski i w stosunku do zaskarżenia, i w stosunku do argumentów.
Ustawa z grudnia 2010 roku o "racjonalizacji zatrudnienia w państwowych jednostkach budżetowych i niektórych innych jednostkach sektora finansów publicznych w latach 2011 - 2013" miała wejść w życie w lutym.
IAR, to