Pierwsza ze spraw dotyczy kredytu zawartego przez pozwanych w 2008 roku w wysokości 424 tysięcy złotych na cele mieszkaniowe. Od 2008 roku kredytobiorcy spłacali swoje zobowiązanie regularnie, zgodnie z umową. W 2015 roku kłopoty finansowe pozwanych doprowadziły do nieregularności spłat, co skutkowało wypowiedzeniem umowy kredytu przez bank oraz wezwaniem kredytobiorców do zapłaty całej pozostałej do spłaty kwoty. Mimo wezwań do zapłaty świadczenie nie zostało spełnione przez pozwanych.
W 2015 roku bank wystąpił o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym i zasądzenie kwoty 187 tysięcy franków oraz dalszych odsetek liczonych od kapitału, w wysokości 10,98 procent w skali roku od 29 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty. 29 marca 2016 roku Sąd Okręgowy w Białymstoku wydał nakaz zapłaty zgodnie z wnioskiem banku, który wobec braku jego zaskarżenia stał się prawomocny. Na jego podstawie komornik wszczął postępowanie egzekucyjne.
Banki szacują koszty ugód z frankowiczami. Rezerwy obniżają ich wyniki finansowe
Wyrok krakowskiego sądu
Druga ze spraw dotyczy umowy pożyczki hipotecznej zawartej w 2005 roku przez pozwanych. Bank zobowiązał się pozostawić do dyspozycji pożyczkobiorców kwotę w wysokości 51 tysięcy franków z obowiązkiem jej spłaty wraz z odsetkami do 1 maja 2020 roku. Pożyczka mogła być wykorzystana na dowolny cel. Zabezpieczeniem spłaty pożyczki była między innymi hipoteka kaucyjna na nieruchomości oraz weksel in blanco wystawiony przez pożyczkobiorców na rzecz pożyczkodawcy. Spłata pożyczki miała następować poprzez potrącanie przez bank swoich wierzytelności z tytułu udzielonej pożyczki z rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego pożyczkobiorców. Niespłacenie przez pożyczkobiorców raty lub zadłużenia z tytułu umowy pożyczki i odsetek w terminie umownym powodowało, że należność z tytułu zaległej spłaty stawała się zadłużeniem przeterminowanym i zostawała przeliczona na walutę polską według kursu sprzedaży dewiz, ustalanego według aktualnej tabeli kursów, obowiązującej w banku.
Pomogła interwencja UOKiK: banki obniżają opłaty za zaświadczenia o spłacie kredytu hipotecznego
Za każdy dzień kalendarzowy w okresie utrzymywania się zadłużenia przeterminowanego z tytułu umowy pożyczki, bank był władny pobierać odsetki według obowiązującej w tym okresie stopy procentowej dla kredytów przeterminowanych, postawionych po upływie okresu w stan natychmiastowej wymagalności. 19 sierpnia 2008 roku doszło do przelewu wierzytelności wynikających z umowy pożyczki na rzecz firmy windykacyjnej. W 2010 roku pozwany zawarł z nabywcą wierzytelności umowę spłaty zobowiązania w ratach, gdzie kwota zadłużenia wynosiła 200 tysięcy złotych. W umowie postanowiono, że uchybienie w wysokości i terminach zapłaty którejkolwiek z rat spowoduje, że umowa będzie bezskuteczna, a pozostała do zapłaty kwota stanie się natychmiast wymagalna.
Pozwem z 1 marca 2011 roku firma windykacyjna wystąpiła o zasądzenie od pozwanych 204 tysięcy złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. Wysokość wierzytelności według stanu na 17 lutego 2011 roku stanowiła sumę 204 tysięcy złotych, na którą składała się kwota należności głównej w wysokości 126 tysięcy złotych oraz kwota odsetek w wysokości 78 tysięcy złotych. Wyrokiem z 21 czerwca 2012 roku Sąd Okręgowy w Krakowie zasądził wnioskowaną kwotę. Wyrok nie został zaskarżony przez żadną ze stron.
"Naruszenie wolności określonych w Konstytucji"
Działając z upoważnienia prokuratora generalnego Zbigniewa Ziobro zastępca prokuratora generalnego Robert Hernand wniósł skargi nadzwyczajne od prawomocnych orzeczeń sądów okręgowych w Białymstoku i Krakowie. Prokurator generalny zarzucił zaskarżonym orzeczeniom naruszenie zasad, wolności i praw człowieka i obywatela, określonych w konstytucji, w tym zasady sprawiedliwości społecznej, zasady równości wobec prawa, zasady ochrony konsumentów przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi oraz prawa do rzetelnej procedury sądowej, a także rażące naruszenie prawa procesowego.
Frankowicze coraz częściej wygrywają w sądach. Ugody szansą na szerszy kompromis?
W skargach podniesiono, że zarówno Sąd Okręgowy w Białymstoku, jak i Sąd Okręgowy w Krakowie nie dokonały zbadania postanowień umów będących podstawą powstania zobowiązań, pod kątem występowania w nich niedozwolonych klauzul umownych. Tym samym nie dokonały oceny ważności i skuteczności ich postanowień.
Prokurator generalny wniósł o uchylenie prawomocnych orzeczeń i przekazanie spraw do ponownego rozpoznania właściwym sądom. Ponadto wniósł również o wydanie przez sądy postanowień o wstrzymaniu wykonania zaskarżonych orzeczeń do czasu ukończenia postępowania wywołanego wniesieniem skarg nadzwyczajnych.
ms