Powieść okazała się pierwszą z cyklu jednej z najpopularniejszych, 56-odcinkowych sag w historii literatury. 27-letni Conan Doyle napisał "Studium w szkarłacie" w zaledwie trzy tygodnie. Dostał za nią 25 funtów.
Holmes był genialnym detektywem, wykorzystującym do rozwiązywania tajemnic zbrodni nie tylko zdobycze nauki, ale również wiedzę marynistyczną, znajomość psychologii, chemii, balistyki, matematyki oraz rozległe wiadomości z zakresu religioznawstwa i kulturoznawstwa. Ponad wszystko cenił jednak dedukcję, jako metodę pracy. Doyle stworzył postać barwną: poza uprawianiem zawodu detektywa, Holmes był z zamiłowania skrzypkiem i bokserem. Był również uzależniony od tytoniu, kokainy i morfiny.
Pierwowzorem Holmesa był dr Joseph Bell, z którym Conan Doyle pracował w Edynburgu. Podobnie jak detektyw, Bell miał zwyczaj wysnuwać daleko idące wnioski z błahych, pozornie, przesłanek. W korespondencji między pisarzem a Bellem, lekarz upierał się: "Sam pan jest Holmesem i doskonale pan o tym wie".
Opowieść rozpoczyna się w 1881 roku od spotkania głównych bohaterów. Holmes poznaje weterana wojennego, który powrócił właśnie do Anglii, doktora Watsona. To właśnie do niego będzie się zwracał słynnym: "To elementarne, drogi Watsonie".
Obaj panowie szukają mieszkania. Decydują się zamieszkać razem, przy 221B Baker Street w Londynie. Niedługo później Holmes otrzymuje list ze Scotland Yardu, proszący o pomoc detektywa-amatora przy rozwiązywaniu tajemnicy morderstwa.
"Studium w szkarłacie" opublikowano w magazynie "Beeton's Christmas Annual" w listopadzie 1887 roku. Do dziś przetrwało tylko 11 egzemplarzy pisma, każdy o ogromnej wartości kolekcjonerskiej.
Zobacz galerię: DZIEŃ NA ZDJĘCIACH>>>
PAP, kk