Zarząd Polskiego Radia SA przyznał wyróżnienie Wacławowi Tkaczukowi za zasługi w dziedzinie kultywowania hulewiczowskich tradycji „Teatru Wyobraźni”, czyli Teatru Polskiego Radia. Laudację na cześć laureata wygłosiła Małgorzata Małaszko-Stasiewicz, zastępca Dyrektora Programu 2 Polskiego Radia.
„Chyba żadna inna nagroda nie może ucieszyć radiowca bardziej. Od Witolda Hulewicza, patrona nagrody, uczymy się do dzisiaj nowoczesnego radia artystycznego – stwierdził Wacław Tkaczuk. – Poruszamy się na nieograniczonym niczym, poza kryteriami sztuki i odpowiedzialności obywatelskiej, terenie, jaki rozpoznał Hulewicz, wymyślając dla teatru radiowego, nazwę Teatr Wyobraźni. Werdykt Jury odnosi się, jak rozumiem, przede wszystkim do tego, co udało mi się zdziałać w okresie jedenastu lat, kiedy byłem kierownikiem literackim Teatru Polskiego Radia, o czym jednak nigdy nie myślałem jako o trwaniu na samotnej wyspie. I ja, i moi koledzy z Teatru Polskiego Radia zawsze uważaliśmy i uważamy to miejsce za integralną część kontynentu radiowego, którego zakres i zarys wyznacza służba ojczyźnie-polszczyźnie”.
Wacław Tkaczuk (fot. Przemysław Goławski)
Wacław Tkaczuk urodził się w 1942 r. Jest dziennikarzem, krytykiem literackim, poetą. Z Polskim Radiem związany etatowo w latach 1990 – 2005, pełnił funkcję sekretarza i wicedyrektora Programu 2, a od 1994 do 2005 r. był kierownikiem literackim Teatru Polskiego Radia. Autor licznych audycji literacko-dokumentalnych i poetyckich, a także adaptacji radiowych prozy, dramatu i poezji. Laureat Nagrody Literackiej im. Stanisława Piętaka (1994 r.), za prezentację poezji współczesnej na antenie radiowej. Animator pozaantenowych spotkań Teatru Polskiego Radia ze słuchaczami, juror Festiwalu Słuchowisk Polskiego Radia w Bolimowie (1997 – 1999), w Rzeszowie (2000 r.) oraz w Sopocie na I, II, III, IV, VII, VIII i IX Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej – „Dwa Teatry”. W latach 1999 – 2006 trzykrotnie powołany w skład Komisji Etyki Polskiego Radia. Od 1996 roku prowadzi zajęcia z zakresu radiowych form artystycznych w Studium Komunikowania Społecznego i Dziennikarstwa KUL, a w latach 1999 – 2004 był członkiem zespołu redakcyjnego kwartalnika „Regiony”. Otrzymał Złoty Mikrofon (1993 r.) i Nagrodę Rady Programowej Polskiego Radia (2004 r.).
Audycja poświęcona laureatowi – „Benefis Wacława Tkaczuka” – zostanie wyemitowana na antenie Programu 2 Polskiego Radia w niedzielę, 6 grudnia o godz. 18.00, w cyklu „Literacka zakładka”.
Nagroda im. Witolda Hulewicza została ustanowiona przez Zarząd Oddziału Warszawskiego Związku Literatów Polskich oraz Oficynę Literatów i Dziennikarzy „Pod Wiatr” w 1995 roku – w stulecie urodzin patrona. Przyznawana jest każdego roku podczas Warszawskiej Jesieni Poezji. Polskie Radio SA po raz pierwszy uhonorowało nagrodą Barbarę Wachowicz w 1998 r. W kolejnych latach laureatami byli: Danuta Żelechowska i Jan Zagozda (2000 r.), Janusz Kukuła (2001 r.), Jerzy Tuszewski (2002 r.), Tadeusz Fredro-Boniecki (2003 r.), Janina Jankowska (2004 r.), Anna Retmaniak (2005 r.), Piotr Matwiejczuk (2006 r.), Irena Piłatowska-Mądry (2007 r.) oraz Anna Sekudewicz (2008 r.). Witold Hulewicz żył w latach 1895 – 1941. Od grudnia 1927 roku był kierownikiem programowym Rozgłośni Wileńskiej Polskiego Radia (piątej uruchomionej w Polsce). Twórca Teatru Polskiego Radia, w latach 1935 – 1939 pełnił funkcję szefa Działu Literackiego Polskiego Radia. Hulewicz był autorem pierwszego napisanego specjalnie dla radia słuchowiska pt. „Pogrzeb Kiejstuta”, a także opracowania teoretycznego na temat tej formy radiowej pt. „Teatr wyobraźni”. Znany również jako poeta, krytyk, wydawca, tłumacz literatury niemieckiej, m.in. utworów J. W. Goethego i R. M. Rilkego.