W dzisiejszej audycji "Wybieram Dwójkę" przedstawiliśmy relację z krakowskiej dyskusji zatytułowanej "W co gra Łukaszenka?", poświęconej Białorusi, zorganizowanej przez dwumiesięcznik "Nowa Europa Wschodnia". Spotkanie było poświęcone sytuacji na Białorusi po wyborach prezydenckich. Ostatnie głośne wydarzenia znów przywołują temat Białorusi i zmuszają do zastanowienia się nad sytuacją wewnętrzną w tym kraju. Uczestnicy spotkania starali się przedstawić ocenę ostatnich wydarzeń oraz możliwe warianty rozwoju sytuacji na Białorusi pod rządami Aleksandra Łukaszenki. W spotkaniu udział wzięli: Małgorzata Nocuń (Nowa Europa Wschodnia) Alaksandr Ivanavich (doktorant w Instytucie Historii UJ) Aliaksei Shota (dziennikarz białoruski, obserwator wyborów prezydenckich 2010). Ważnym tematem dyskusji była kwestia białoruskiej kultury. Marcin Baniak rozmawiał z uczestnikami spotkania, m.in. z Małgorzatą Nocuń, zastepcą redaktora naczelnego "Nowej Europy Wschodniej". Pozostając w kręgu białoruskiej kultury informujemy, że w niedzielę, 16 stycznia o godz. 19.00, w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie odbędzie się specjalny koncert "Usłysz Białoruś – kultura kontra dyktatura". Zapraszamy na transmisję w Dwójce.
Przedstawiliśmy także dwie recenzje teatralne. Krytyk Jacek Hawryluk opowiadał o premierowym spektaklu "Trojanie" w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej. Jest to metaforyczno-futurystyczna wizja walki o miłość i władzę. Pierwsza część monumentalnego dzieła to "Upadek Troi". Reżyser Carlus Padrissa przedstawia ją jako wynik wojny, która - niczym wirus informatyczny - dopada społeczeństwo, niszczy, zniewala i unicestwia. "Trojanie w Kartaginie" to świat odmienny - błogości, radości, piasku i morza; króluje w nim miłość, ład i porządek. – Jest to przedziwny spektakl, wielość watków i wykorzystanych multimediów może przyprawić o ból głowy. Reżyser esploatuje ponury temat ingerencji technologii w zycie człowieka i tworzy z tego bajkę fantasy., jednak bajka ta jest troche nieświeża – mówił krytyk. Prezentowana wersja futuryzmu bliższa jest filmowi „Seksmisja” niż „Gwiezdnym wojnom”. Pomysłom na science-fiction brakuje konsekwencji, za to nie brakuje kiczu i to takiego, który już nawet nie śmieszy. Dobrą stroną spektaklu jest jednak muzyka pod batutą maestro Valerego Gergieva i zjawiskowe role kobiece.
Drugi spektakl - "Utwór o matce i Ojczyźnie" Bożeny Keff, w reżyserii Jana Klaty w Teatrze Polskim we Wrocławiu recenzował Jacek Sieradzki. To opowieść o matce - Żydówce, która przeżyła holokaust. Opowiada ona o latach krzywdy, która nigdy się nie skończy. W centrum tej narracji matka umieszcza córkę, która próbuje się wyzwolić spod totalnej władzy swojej rodzicielki. Reżyserem spektaklu jest Jan Klata, który zdradził, że w jego realizacji pojawia się pięć aktorek i jeden aktor, który gra postać kobiecą. Każdy z artystów gra wymiennie zarówno matkę, jak i córkę. – Jan Klata nie skorzystał z naturalnego dramatu wpisanego w to przedstawienie. Jego intrpretacja nie jest zdialogizowanym sporem, ale deklarowaniem, wręcz wykrzyczeniem pewnych kwestii w stronę widowni. To jest przekaz quasi-wiecowy, a nie teatralny – ocenił krytk Jacek Sieradzki.