Drugi turniej finałowy piłkarskich mistrzostw Europy, który także odbył się pod nazwą Puchar Europy Narodów, rozegrany został na boiskach Hiszpanii. Tytuł zdobyła reprezentacja gospodarzy, która w finale pokonała Związek Radziecki 2:1.
W turnieju finałowym, tak jak cztery lata wcześniej, wystąpiły cztery drużyny. Wśród finalistów była m.in. reprezentacja Danii, która w kwalifikacjach grała z rewelacyjnym wówczas Luksemburgiem. Drużyna narodowa tego malutkiego kraju z Beneluxu wcześniej wyeliminowała Holandię, wygrywając rewanż w Rotterdamie 2:1 (w pierwszym meczu był remis 1:1). Na kolejne zwycięstwo z europejskim zespołem Luksemburg musiał czekać aż do 1995 roku.
Duńczycy w półfinale przegrali z broniącymi tytułu Rosjanami. W drugim spotkaniu o finał reprezentacja gospodarzy pokonała Węgrów i w finale miało dojść do spotkania, które cztery lata wcześniej wywołało wiele kontrowersji. W 1960 roku, w meczu eliminacji nie doszło do konfrontacji piłkarzy hiszpańskich i radzieckich z powodu napiętej sytuacji politycznej w Europie. Po zestrzeleniu nad terytorium ZSRR amerykańskiego samolotu szpiegowskiego prawicowy przywódca Hiszpanii generał Franco podjął decyzję o zbojkotowaniu spotkań z ZSRR.
Tym razem politycy nie ingerowali w sprawy sportowe i w Madrycie mogło dojść do finału z udziałem gospodarzy i ZSRR. Przy szczelnie wypełnionych trybunach Estadio Bernabeu Hiszpanie pokonali rywali zza żelaznej kurtyny 2:1, strzelając decydującą bramkę na sześć minut przed zakończeniem meczu.
Finał Euro 1964
Hiszpania - ZSRR 2:1 (1:1)
1:0 Pereda - 6'
1:1 Chusajnow - 8'
2:1 Marcelino - 84"
Składy finału:
Hiszpania: Jose Angel Iribar; Feliciano Rivilla, Fernando Olivella, Isacio Calleja, Ignacio Zoco, Josep Maria Fuste, Amancio Amaro, Jesus Maria Pereda, Marcelino Martinez, Luis Suarez, Carlos Lapetra
ZSRR: Lew Jaszyn; Wiktor Czustikow, Albert Szestierniew, Edward Mudrik, Walerij Woronin, Wiktor Aniczkin, Igor Czislienko, Walentin Iwanow, Wiktor Poniedielnik, Aleksiej Korniejew, Galimzian Chusajnow
Darek Matyja