"Kultura" była ważnym pismem polskiej emigracji oraz jednym z cenionych miesięczników intelektualnych na świecie. W gronie założycielskim pisma znaleźli się - oprócz Jerzego Giedroycia - Gustaw Herling-Grudziński, Zofia i Zygmunt Hertzowie oraz Józef Czapski. Publikowali w nim między innymi Witold Gombrowicz, Czesław Miłosz, Jerzy Stempowski czy Melchior Wańkowicz. Z biegiem czasu zaczęli wydawać tu również pisarze mieszkający w PRL, obłożeni zapisem cenzorskim.
Instytut Literacki powstał w Rzymie wiosną 1946. Pieniądze na jego założenie pochodziły z funduszy 2. Korpusu Polskiego generała Władysława Andersa. Zaciągnięty dług został szybko spłacony. Siedzibę wydawnictwa szybko przeniesiono do Maisons-Laffitte pod Paryżem.
Na łamach miesięcznika "Kultura" poruszano problematykę polityczno-społeczną, obecna była także kultura polska i obca. W latach 80. niektóre wydania "Kultury" przedrukowywane były w Polsce przez wydawnictwa podziemne. Pismo zajmowało wyjątkowe miejsce w polskiej historii ze względu na wysoki poziom merytoryczny i zaangażowanie w problemy krajowe.
Pierwszy numer emigracyjnej „Kultury” współtworzył wybitny malarz, rysownik, pisarz, eseista i krytyk Józef Czapski. Do „Kultury” pisał niemal do samej śmierci. Czapski zasłynął także jako pisarz dokumentujący zbrodnie systemu sowieckiego. Był jednym z 450 polskich oficerów, którym udało się uniknąć mordu dokonanego przez NKWD w kwietniu 1940 r.
Do paryskiej „Kultury” pisał także zmarły w 1987 r w Paryżu Konstanty Jeleński, jeden z najwybitniejszych polskich humanistów XX wieku, eseista, krytyk i tłumacz. Był znany jako menadżer literatury polskiej na Zachodzie - propagował twórczość Witolda Gombrowicza, Czesława Miłosza i Aleksandra Wata.
Jerzy Giedroyc zmarł w 2000 roku. Po śmierci "Redaktora", bo tak o nim mówiono, zgodnie z jego życzeniem, "Kultura" przestała wychodzić. Ostatni numer ukazał się w październiku 2000 roku.
IAR/ep