Sebastian Płocharski większość czasu spędza w Kramatorsku. W roku zaledwie kilka dni tygodni jest w rodzimym Toruniu i Glasgow, gdzie mieszkał do 24 lutego 2023 roku. Uważa, że dokumentalista musi spędzać czas ze swoimi bohaterami. Przepuścić przez siebie ich historie, ich życie. - Jeżeli robię film o ewakuacjach, o mieszkańcach Donbasu, którzy są wywożeni, to ja muszę być blisko nich, z nimi, więc mieszkałem z nimi przez 3 miesiące w Kramatorsku. Żeby wjechać na linię frontu i zabierać ludzi, muszę wykonywać jakieś zadanie, więc jestem na przykład drugim kierowcą. Tam nie ma miejsca dla dziennikarzy. Moje zadanie najważniejsze, gdy wjeżdżam to ewakuacja, drugie to dokumentowanie.
W Donbasie wiele osób nie porzuca swoich domów pomimo faktu, że są ostrzeliwane. Sebastian Płocharski próbował wytłumaczyć ten fenomen. - Ci ludzie są nieświadomi zagrożenia żyjąc tak długo w propagandowym środowisku. Cały Donbas, pomimo że ta linia rozgraniczenia była gdzieś dalej, jednak była dość blisko. Oni się przyzwyczaili, myśleli, że będzie tak samo. Zostawiają ewakuację na ostatnią chwilę, bo myślą, że to przeczekają, tymczasem nie przeczekają.
Nasz rozmówca pamięta losy Sołedaru i wie, że losy tych, którzy zostali mogą być tragiczne. - Ewakuowałem Sołedar. Pamiętałem jak wyglądał, potem widziałem zdjęcia satelitarne, praktycznie żaden dom nie został. Pamiętam, jak chodziliśmy po domach i dostawaliśmy dużo odmów, że ludzie nie wyjadą.
Sebastian Płocharski dokumentuje ludzi z Donbasu od 2014 roku. Pracuje obecnie nad dwoma filmami dotyczącymi ludzi z tego regionu. Miał liczne wystawy zdjęć w Polsce i w Szkocji.
Wojciech Jankowski