Podejmując decyzję o budowie muru w 1961 roku, władze NRD chciały postawić tamę narastającej fali ucieczek jej mieszkańców. Dwa pasma umocnień o wysokości ponad trzech metrów podzieliły Berlin na długości 45 kilometrów. Przez następne lata ściana była umacniana po stronie wschodniej, otaczana zasiekami, systemem strażnic oraz czujników laserowych. Mur wraz z odcinkiem otaczającym zachodnią część miasta, liczył 155 kilometrów. Według różnych źródeł, podczas próby przekroczenia muru berlińskiego, zginęło od 136 do około 250 osób.
Granica pomiędzy NRD i RFN, której część tworzył mur berliński, została otwarta 9 listopada 1989 roku, po tym, jak tłumy berlińczyków z zachodniej i wschodniej części miasta przerwały mur. Do jego obalenia doszło na fali zmian dokonujących się w państwach socjalistycznych, głównie transformacji ustrojowej w Polsce. Zburzenie muru stało się symboliczną datą upadku systemu komunistycznego w Europie Środkowej. Było też początkiem procesu zjednoczenia obu państw niemieckich.
W Berlinie, który został stolicą po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku, pozostawiono nieliczne fragmenty muru, dla uczczenia pamięci ofiar reżimu, a także jako atrakcję turystyczną. Takim miejscem jest Galeria East Side w okolicy Dworca Wschodniego, znanego jako Ostbahnhof. Na fragmencie muru berlińskiego o długości 1300 metrów powstała galeria-pomnik dla wolności, stworzona przez artystów z całego świata. Jest tam ponad sto obrazów - graffiti, które można oglądać na świeżym powietrzu.
IAR/ep