Arogancka władza, słabe państwo

Dlatego, ponieważ uznałem, że tracę tam w znacznej mierze czas. Tam niewiele się mówi w tej chwili o rzeczywistej reformie, a ja nie jestem lekarzem, nie jestem ze środowiska lekarskiego, reprezentuję pacjentów, jak również wiedzę o zarządzaniu.

Nie, myślę, że mamy tutaj z trzeba z problemami. Jeden problem realny to jest to, że ochrona zdrowia nie jest zreformowana, a zatem w tych warunkach lekarze i pielęgniarki rzeczywiście źle zarabiają. Istotne jest tutaj i to i warto na to zwrócić uwagę, że całe 17 lat reformują to...

...reformują to reprezentanci właśnie tego środowiska i to oni tolerują to wszystko złe również, co się dzieje w tym środowisku, jak również nie ma właściwego nacisku na reformę. Proszę zwrócić uwagę, że teraz też mamy nacisk na płace. Ja chcę zwrócić uwagę, że...

Tak, ale, proszę państwa, ja byłem cztery lata w Komisji Zdrowia. Nakłady na publiczną ochronę zdrowia w tym czasie wzrosły mniej więcej z 31 miliardów do 40-tu.

W samej ochronie zdrowia, jak również w płacach służby zdrowia niewiele się zmieniło, bo to jest „czarna dziura”. Jeżeli tego nie zreformujemy, to po prostu gospodarki nie stać na większy gwałtowny wzrost wynagrodzeń. To jest drugi problem i tutaj...

To jest ogromne, wielkie sito z wieloma dziurkami, tak to trzeba powiedzieć, dlatego bo to nie polega na tym, że ktoś na wysokim szczeblu kradnie wielkie pieniądze. To chodzi o to, że mamy niegospodarność, złe zarządzanie w wielu placówkach ochrony zdrowia, złe zarządzanie samymi środkami, dlatego bo w moim przekonaniu trzeba uruchomić mechanizmy samoregulujące, konkurencję, zwykłą przedsiębiorczość. A zatem mnie się wydaje, że niecałkowita, ale znaczna prywatyzacja usług zdrowotnych (myślę tutaj o szpitalach i placówkach) miałaby sens. Wydaje mi się, że konkurencja w zarządzaniu środkami też byłaby przydatna. No, a żadnych takich zapowiedzi reformy na razie nie ma.

System jest zły. Jeżeli na przykład jadę do jakiegoś szpitala, który mówi, że ma kłopoty, to pytam, jakie są proporcje pomiędzy funduszem płac a resztą kosztów. Ja słyszę, że ponad połowa to fundusz płac, to mi się zapala światełko i pytam, jakie są proporcje między personelem białym a pomocniczym. Biały to znaczy lekarze, pielęgniarki, a ile jest administracji, służb porządkowych, kucharzy i tak dalej. I zdarza się, że jest tego więcej, niż personelu białego. No więc od razu widzimy...

O, wydaje mi się, że kilkakrotnie mniej personelu pomocniczego. Praca tego szczególnie personelu powinna być bardzo dobrze zorganizowana, bo tu są większe rezerwy.

One są wewnątrz systemu, wewnątrz środowiska, ale lekarsko-pielęgniarskiego, tak to sobie powiedzmy wprost.

Nie, nie, tylko idzie się na pewne proste rozwiązania korzystne dla niewielu, a samo środowisko to toleruje, toleruje wszystkie złe zachowania, tę taką paraprywatyzację, system ordynatorski, który często się nie sprawdza, paraprywatyzację to znaczy, że robi się za pieniądze prywatne, przyjmuje się prywatnych pacjentów na sprzęcie, który jest państwowy niejako.

Ale ja to chcę tak nazywać, jak to się rozumie w tym relatywnym świecie w środowisku. To jest to, że pielęgniarki biorą 250 złotych za noc pilnowania pacjenta w Warszawie, to jest też nieformalne.

Oczywiście, oczywiście. Jednocześnie pragnę zwrócić uwagę, że na początku tego roku związki zawodowe pielęgniarskie walczyły o zakaz pracy pielęgniarek na kontraktach. Na kontraktach pielęgniarki są samozatrudnione, że tak powiem, podpisują kontrakt...

Oczywiście. Wywiązywać się muszą... Nie podlegają ochronie, mogą być zwolnione, jeżeli źle pracują, dlatego bo to jest kontrakt...

...to jest pewna umowa, one muszą to bardzo rzetelnie realizować. Zarabiają znacznie lepiej. No więc na przykład związkom, nie wiem, nie bardzo zależy na tej reformie. Też warto zwrócić uwagę, że...

Ale jeszcze proszę, bo to jest ważne to, co powiem. Przez całe 17 lat ochronę zdrowia reformowali przedstawiciele tych środowisk. Jeden raz mieliśmy ministra...

Raz mieliśmy panią minister Cegielską, krótko, to wtedy ruszyła reforma, wtedy powiedzieliśmy o kasach chorych, prawda? A dzisiaj proszę mi znaleźć ministra, wiceministra, szefa Narodowego Funduszu Zdrowia, który nie jest lekarzem. Powtarzam jeszcze raz – to jest pewien problem, który... ja to przerysowuję teraz, ale przerysowuję specjalnie, bo prawdą jest, że cała masa lekarzy chce zwyczajnie porządnie wykonywać swój zawód i się nie angażuje w to, co się dzieje, ale tym niemniej wewnątrz tego środowiska tkwi teraz potencjał. Problem polega na tym, że władza zachowuje się dość arogancko i nie chce usiąść do poważnej rozmowy. W moim przekonaniu...

Nie, nie, to powiem tak – to nie jest tak. To, co one robią też jest karygodne, to jest przejaw słabego państwa, arogancka władza doprowadza do słabego państwa, bo co to znaczy, żeby w urzędzie naszego premiera, premiera Polski, ktoś blokował pracę przez tydzień i nie był wyprowadzony? To jest słabe państwo. Ale chcę powiedzieć...

Ale do tego doprowadzono, do pewnej desperacji. Ja chcę powiedzieć, że można było podjąć rozmowy, premier może znaleźć pięć minut, żeby kurtuazyjnie się spotkać, powiedzieć dwa słowa, powiedzieć: mam negocjacje europejskie, proszę, tutaj wstępne rozmowy z panem Gosiewskim.

No, wie pan, to ja mówię o wcześniejszym czasie. Pamiętajmy, że najpierw mieliśmy miesiąc strajku, protestu lekarzy, którzy chcieli rozmawiać w pewien sposób. Oczywiście, do opinii publicznej przebijało się o płacach. Ja uważam, że ten wątek jest w tej formie do przyjęcia.

To prawda.

To prawda. Czyli krótko mówiąc, mamy pewien problem, który wynika z braku wzajemnego zaufania władzy i środowisk lekarskich, w ogóle społeczeństwa, to jest oczywiste, to wynika z pewnej arogancji, ze słabości państwa, jak powiedziałem, i z tego, że żadne ze środowisk – ani władzy, ani lekarze – nie chcą przełamać tych lodów i usiąść porozmawiać. Nie ma wzajemnego zaufania. Lekarze nie wierzą, że im się coś obieca...

Trzeba wreszcie odbyć i zacząć mówić, prowadzić poważną debatę po to, żeby doprowadzić reformę. Ja mówię debatę ogólnonarodową również poza władzą i poza lekarzami, a to dlatego, że jak powiadam, winy są po wszystkich stronach, dlatego bo z kolei my, społeczeństwo, akceptowaliśmy taką sytuację w ochronie zdrowia, bo się opłaciło...

To jest absurd.

Panie redaktorze, kataster może być i zbawienny, i katastrofalny.

Nie, nie, dla gospodarki pod warunkiem, że mówimy o promilach, to znaczy o bardzo niewielkim podatku, ale jednak jeżeli pan na przykład ma duże tereny inwestycyjne, które pan zamraża, jest to bolesne i pan je zbywa, nakręca to gospodarkę. Natomiast kiedy mówimy o 1%, no to mówimy o pewnym morderstwie na emerytach, na drobnych posiadaczach i tak dalej.

I tu jest sprawa pogrzebana. I jeżeli mówimy o dodatkowym opodatkowaniu społeczeństwa, to to jest przeciw gospodarce. Powiem tak – na ochronę zdrowia...

Po pierwsze z oszczędności wewnątrz systemu.

Panie redaktorze, wydajemy 40 miliardów w publicznej ochronie zdrowia, 20 miliardów prywatnie, a jeszcze wydajemy zupełnie poza tym w szarej strefie – bogaci płacąc oficjalnie, prywatni płacąc łapówki, no bo biedni.

Dziękuję.

J.M.