Wystawa pamięci Wieńczysława Glińskiego

Autorem wystawy jest Katarzyna Wasilewska, dziennikarka Polskiego Radia, córka Wieńczysława Glińskiego, która oprowadzała po nie Magdę Mikołajczuk.

Dowiedz się więcej o wystawie >>>

Wieńczysław Gliński od 1945 był związany z Teatrem Polskiego Radia. Wystąpił między innymi w "Ping-pongu z Salomeą" Abramowa w reżyserii Andrzeja Zakrzewskiego, "Zrzędności i przekorze" Fredry w reżyserii Waldemara Modestowicza i "Potopie" Sienkiewicza w reżyserii Janusza Kukuły. Słuchacze pamiętają go też ze słuchowiska "Opowieść" według Josepha Conrada. Zagrał w nim 1300 ról. W 2004 roku Wieńczysław Gliński otrzymał Honorowego Wielkiego Splendora - nagrodę przyznawaną przez Teatr Polskiego Radia za całokształt kariery artystycznej. W latach 60-tych został dwukrotnie nagrodzony Srebrną Maską w plebiscycie "Ekspressu Wieczornego" na najpopularniejszych aktorów telewizyjnych. W 1987 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Grał między innymi w filmach: "Kanał", "Orzeł", "Kapelusz pana Anatola", "Jak być kochaną", "Marysia i Napoleon", "Czas nadziei" oraz "Wszyscy święci". Występował też w "Kabarecie Starszych Panów". W ubiegłym roku zagrał w "Jeszcze nie wieczór" Jacka Bławuta. Miał 87 lat.

Wieńczysław Gliński urodził się 10 maja 1921 roku w Astrachaniu w Związku Radzieckim. W czasie II wojny światowej studiował w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej i był żołnierzem Armii Krajowej. Pod pseudonimem "Antek" służył w grupie nr 6 kontrwywiadu Okręgu Warszawskiego przy Komendzie Głównej ZWZ AK. Aresztowany w czasie łapanki, trafił do obozu koncentracyjnego w Majdanku.

Po wojnie zdał eksternistyczny egzamin aktorski i w tym samym roku zadebiutował na scenie teatralnej. Na ekranie debiutował w 1955 roku w roli głównej w filmie "Sprawa pilota Maresza". Od 1946 roku do 1990 grał w teatrach warszawskich - Polskim, Komedii oraz Narodowym. Zmarł 8 lipca 2008.