Młoda Argerich i dojrzały Freire

Oboje mają południowoamerykańskie korzenie oraz temperamenty i bardzo chętnie występują w duecie. Stanowią jednakże całkowicie odrębne, samodzielne fenomeny współczesnej pianistyki, w szczególności chopinowskiej. Żadnemu melomanowi nie trzeba chyba przedstawiać zwyciężczyni VII Konkursu Chopinowskiego z 1960 roku. Wydane właśnie przez Deutsche Grammophon archiwalne nagrania z lat 1959-1967 przedstawiają jeszcze bardziej żywiołowe, chwilami wręcz nieokrzesane oblicze Argerich. Pianistyka Freire jest bardziej skupiona, skoncentrowana na barwie, harmonii i artykulacji. Ten typ wrażliwości pysznie współgra ze specyficzną poetyką chopinowskich Nokturnów.