KRUS - "Bezpieczne gospodarstwo rolne"

Teresa Martyka: Celem konkursu jest oczywiście propagowanie zasad bezpiecznej, bezwypadkowej pracy w rolnictwie. W tym roku do rywalizacji stanęło 1101 rolników, a na etapie wojewódzkim wybrano 16 najlepszych. Wśród nich znalazło się gospodarstwo państwa Dionizji i Tadeusza Grygierów z Zakrzewic koło Książa Wielkopolskiego, a gospodarstwo odwiedził Jerzy Lorych.

Jerzy Lorych: Dlaczego zdecydowali się Państwo wziąć udział w tym konkursie?

Dionizja Grygierów: - Dlatego, że nasze gospodarstwo zawsze było dobre, my jesteśmy ludźmi pracowitymi, staraliśmy się wszystko zrobić tak jak powinno być, czyli ład, porządek. Mąż mój jest tak dokładny, że musi mieć wszystko tak, jak powinno być.

J.L.: Na co szczególnie zwracają Państwo uwagę?

Dionizja Grygierów: - Na wszystko. Na wyposażenie maszyn w gaśnice, żeby to wszystko było tak bezpiecznie zrobione jak powinno być, żeby nikt nikogo nie uszkodził.

J.L.: Gospodarstwo jest o profilu...?

Dionizja Grygierów: - Trzoda chlewna w cyklu zamkniętym. Prowadzimy rodzinne gospodarstwo, ok. 50 ha, wraz z córką i zięciem.

J.L.: Na tej powierzchni pól uprawnych trzeba mieć sprzęt, a sprzęt musi być...

Dionizja Grygierów: - Bezpieczny.

J.L.: Na co szczególną uwagę zwraca mąż, jeśli jest tak bardzo dokładny przy tych maszynach?

Dionizja Grygierów: - Wszystkie zabezpieczenia, przede wszystkim jak zawraca przyczepy, czy coś, to muszą być te wszystkie zawleczki i osłony wałków na każdej maszynie musi być.

Krzysztof Bielecki z centrali KRUS, przewodniczący jury: - Po wizytacji wszystkich 16 gospodarstw można powiedzieć, że bardzo wyrównany poziom pod względem dbałości o bezpieczeństwo właścicieli tych gospodarstw. Niektórzy z nich wprowadzają udogodnienia, które posiadają nawet zastrzeżenia w Urzędzie Patentowym, zatem są to rozwiązania, które w znaczący sposób wpływają na sam sposób produkcji, ale jednocześnie podnoszą bezpieczeństwo osób pracujących. Gospodarstwa biorące udział w konkursie były zróżnicowane. Wielkość gospodarstw wahała się w przedziale od 20 do 500 ha, zarówno produkcja zwierzęca, jak i produkcja roślinna bądź też mieszane, niektóre bardzo specjalistyczne. W przypadku produkcji zwierzęcej, jedno z gospodarstw prowadziło od 30 lat hodowlę gęsi zarodowych, inne gospodarstwo, dosyć nietypowe jak na nasze warunki, w produkcji roślinnej charakteryzowało się tym, że właściciel uprawia ostropest plamisty na 100ha. Zatem porównywanie takich gospodarstw wydaje się być trudne, ale obserwując poczynania samych właścicieli możemy stwierdzić, że rzeczywiście dbałość o wyniki ekonomiczne stoi na pierwszym miejscu, ale tuż obok obserwujemy dbałość o bezpieczeństwo wszystkich osób pracujących w tych gospodarstwach. W wielu z nich wyraźnie oddzielona jest część mieszkalna i rekreacyjna od części produkcyjnej, tak by dzieci czy osoby postronne, które znajdą się w gospodarstwie nie były narażone na bezpośredni kontakt z dużymi, ciężkimi maszynami, czy też zwierzętami. Także te elementy są bardzo istotne i cieszy to, że sami rolnicy dostrzegają ten problem, a oddziaływanie uczestników konkursu na najbliższych sąsiadów, całe środowisko jest ogromne. Bo sąsiedzi, podpatrując osiągnięcia zwłaszcza, gdy te gospodarstwa dochodzą do finału, naśladują rozwiązania, poprawiają stan nawierzchni podwórzy, poprawiają drabiny, zatem wykonują czynności, które wydawałoby się są proste, nie wymagają nakładów finansowych, ale wydatnie wpływają na bezpieczeństwo wszystkich osób, które się znajdą w takim gospodarstwie.

Teresa Martyka: Przez 8 lat w konkursie uczestniczyło już ponad 11 tys. rolników, w tym 128  to zwycięzcy na szczeblu wojewódzkim lub krajowym. Jest to już zatem spora liczba promotorów bezpiecznej pracy w rolnictwie.