Nieść ludziom pomoc. Salezjański Ośrodek Misyjny i jego powołanie
- Paulina Amundaray-Marzec to chórzystka chóru Agaty Steczkowskiej
- Angażuje się również w działalność misyjną, z ramienia Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego odwiedziła Ugandę i Zambię
- Jak przyznaje, takie doświadczenie pozwala ukształtować na nowo własny system wartości
Salezjański Ośrodek Misyjny w Warszawie powstał we wrześniu 1981 roku, a jego misja zawiera się w słowach "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię". Ośrodek realizuje swoje założenia poprzez materialne i duchowe wsparcie misjonarek, misjonarzy oraz wolontariuszy świeckich. - To, że osoby świeckie mogą jechać na misję, było dla mnie początkowo wielkim szokiem. Później, w czasie rocznej formacji, poznałam, jak to wygląda - mówi Paulina Amundaray-Marzec.
Salezjański Ośrodek Misyjny - obdarować miłością
Podstawowym warunkiem do tego, by wesprzeć Salezjański Ośrodek Misyjny w jego działalności, jest wewnętrzny spokój i dojrzałość oraz przeświadczenie o chęci niesienia pomocy innym. Paulina Amundaray-Marzec przyznaje, że podczas rocznej formacji udało jej się wypracować podstawowe cechy, po czym udała się na swoją pierwszą misję do Ugandy, do ośrodka dla chłopców z ulicy. - To było najmocniejsze jak do tej pory przeżycie w moim życiu. Po powrocie nie byłam w stanie zjeść obiadu z rodziną. Płakałam, bo nie byłam w stanie załapać tej kulturowej różnicy - przyznaje.
Wszechobecny konsumpcjonizm stał się nie do zniesienia, gość Agaty Steczkowskiej potrzebowała kolejnego roku, by wszystko sobie poukładać. Dziś jednak Paulina nie kryje, że dzięki temu doświadczeniu stała się bogatsza duchowo. Na kolejną misję wyruszyła do Zambii. - Tam też organizowałam zajęcia dla dzieci. Uczyłam angielskiego, gry w koszykówkę. Dzieliłam się tym, co potrafiłam - podkreśla. Dodaje, że szczególnie mogła wykorzystać umiejętności sportowe - przez dwanaście lat trenowała bowiem koszykówkę, doszła nawet do I ligi.
POSŁUCHAJ
Salezjański Ośrodek Misyjny, chór i muzyka jako życiowa pasja (Mój świat dźwięków/Jedynka)
Ubogacona
Paulina Amundaray-Marzec zwraca uwagę, że Salezjański Ośrodek Misyjny ze swoimi przedsięwzięciami wyostrza spojrzenie na różnice kulturowe. Podejście mieszkańców Afryki do życia jest zupełnie inne. Jak przyznaje, pobyt w takim miejscu i kontakt z tymi ludźmi zmienia perspektywę patrzenia na świat i problemy, z którymi się borykamy. - Oni dach nad głową mieli zrobiony z liści bananowca, nie mieli bieżącej wody ani prądu. Jedli mango albo inne owoce, które byli w stanie zebrać, więc większość z nich była niedożywiona. Mimo wszystko emanowali radością - zauważa gość "Spotkania z...". Kontrast z polskim przygnębieniem i permanentnym brakiem uśmiechu okazał się uderzający.
W Afryce na porządku dziennym jest chodzenie w butach wykonanych z opon czy robienie przez chłopców piłek z liści bananowca lub z jednorazowych folii poskręcanych w pęczki. Paulina Amundaray-Marzec swoje przeżycia nazywa wprost darami duchowymi. - Takim darem było przede wszystkim przeżywanie radości drugiego człowieka, na pewno też nieskupianie się na rzeczach materialnych, które są bardzo płynne. To poczułam na miejscu bardzo wyraźnie. Nie mając nic, wydawało mi się, że daję im jeszcze więcej - zwraca uwagę. Dodaje jednocześnie, że przekonała się, jak ważna jest rozmowa z drugim człowiekiem i uważne wysłuchanie go.
W kolejnej części rozmowy Agata Steczkowska rozmawiała z Pauliną Amundaray-Marzec na temat chóru, muzyki i pasji.
Zobacz też:
Tytuł audycji: Mój świat dźwięków
Prowadziła: Agata Steczkowska
Data emisji: 23.12.2021
Godzina emisji: 00.10
mg
