Od zawsze miał problemy ze wzrokiem. Nie poddaje się i chwyta chwile

Robert Zarzecki w szkole dla słabowidzących próbował swoich sił w teatrze "Krzesiwo". Tam też poznał swoją żonę Basię, mają 11-letniego syna Gabrysia. Są kochającą się rodziną. Robert, od kiedy zaczął tracić wzrok, łapie chwile. Roberta i Gabrysia łączy szczególna więź.

- Jedną ze szczęśliwszych rzeczy, która przydarzyła się w moim życiu to czas, kiedy zacząłem ślepnąć. Zbiegło się to z czasem, kiedy urodził się mój syn. Pierwszy rok jego życia spędziliśmy razem, ponieważ byłem na zwolnieniu chorobowym. To były najcudowniejsze chwile mojego życia - zdradza Robert Zarzecki.

Kierowca rajdowy

Jak przyznaje Robert Zarzecki, niepełnosprawność wzroku nie musi przeszkadzać w… kierowaniu samochodem.

- Akcja "Niewidomi za kierownicą" to był projekt, który dawno temu zakwitł w mojej głowie. Pogadałem z moim sąsiadem, kierowcą rajdowym, jaki mam pomysł i wspólnie z Arkiem Nowikowem i Polską Federacją Motoryzacji odpaliliśmy projekt. Zaprosiliśmy do niego kilkanaście osób niewidomych lub słabowidzących i daliśmy im możliwość usiąść za kółkiem auta. Okazuje się, że takich osób, które marzą, żeby sobie pojeździć, jest naprawdę sporo. Oczywiście zorganizowaliśmy to na terenie zamkniętym - opowiada Robert Zarzecki.

- Umówmy się szczerze, kierowcą nie będziemy, ale możemy spróbować na moment wejść w buty kierowcy, np. rajdowego, który ma swojego pilota - wyjaśnia Robert Zarzecki. Tym pilotem był właściciel auta. Jego zadaniem była nawigacja i mówienie, co w danej chwili znajduje się przed autem. - To jest niesamowite, jak patrzy się na ludzi wysiadających z auta, którzy podskakują z radości (…). Udało mi się rozwinąć prędkość do 200 km/h, ale doszedłem do wniosku, że to żadna frajda. Jeździliśmy na dawnym lotnisku wojskowym, gdzie pas miał 2 km długość i szerokość 30 m. Jak rozpędziłem się, to tylko słyszałem ryk silnika, nic więcej się nie działo. Dlatego kolejne edycje robiliśmy na takim terenie, żeby prędkości były dużo mniejsze, ale było dużo więcej kręcenia kółkiem i zabawy samochodem na placu manewrowym - opisuje Robert Zarzecki.

Tenis i akademia

Z kolei w 2017 roku Robert Zarzycki zaangażował się w działalność Fundacji Widzimy Inaczej. Dzięki temu powstała Akademia Tenisa Niewidomych i Słabowidzących.

- Blind tenis jest sportem, który w Polsce jest jeszcze raczkujący (…). W naszej akademii trenują dzieciaki. Postanowiłem, żeby móc zadbać o przyszłość tego sportu i żeby myśleć realnie, iż Polska będzie coś znaczyła w blind tenisie na arenie międzynarodowej to trzeba zacząć trenować już tych najmniejszych. Na chwilę obecną w Polsce gra około 20 osób, ale według mnie jest to jeszcze za mało. Mamy plan, żeby w kolejnym roku wciągnąć około 120 osób do gry w tenisa. Wszystko zależy od tego, czy przejdą projekty w ramach PFRON - twierdzi Robert Zarzecki.

Gość Jedynki zauważa, że w blind tenisie zawodnicy grają specjalną piłką z gąbki, która dzwoni. - Poza wymiarami kortów, bo one są nieco mniejsze, to tak naprawdę sekret tkwi w ilości odbić piłki. W klasycznym tenisie piłka może odbić się w korcie maksymalnie raz, a u nas maksymalnie do 3 razy. Reszta zostaje w głowie i rękach - dodaje Robert Zarzecki.

Czytaj także:

Data emisji: 25.12.2020 

Godzina emisji: 22.12

DS