Sto lat Wojciecha Fangora. Wystawa "Fangor poza obraz" w Gdańsku

Data publikacji: 24.11.2022 08:11

Ostatnia aktualizacja: 24.11.2022 10:07

Ten tekst przeczytasz w 2 minuty

Wystawa "Fangor poza obraz", Autor - Forum/Andrzej Hulimka

Wojciech Fangor to artysta o niezwykłej karierze, twórca dzieł o wielkiej wartości. Urodził się 15 listopada 1922 roku. Udało mu się - mimo realiów politycznych swojego pokolenia - osiągnąć sukces w USA.

Wśród polskich twórców sztuki współczesnej są tacy, który zostali docenieni na Zachodzie, a wręcz zapisali się tam jako znaczący wielcy artyści. Wśród nich jest Wojciech Fangor. Ten jeden z najwybitniejszych polskich malarzy to jedyny do dziś Polak, który miał indywidualną wystawę w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (grudzień '70/styczeń '71), a potem w Modern Art Museum of Forth Worth w Teksasie i w Berkeley Art Museum.

Wystawy w Radomiu, Warszawie, Gdańsku

W Radomiu, w Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej "Elektrownia" czynna jest wystawa "Wojciech Fangor. Dzisiaj są moje urodziny" - to rzadko pokazywane prace artysty, przedstawiające bliskie mu osoby i miejsca. Kameralną wystawę otwarto w CSW w Warszawie, natomiast monograficzną, przekrojową, liczącą 17 sal, w Pałacu Opatów w Gdańsku. Wystawa nosi tytuł "Fangor poza obraz". Na wystawie prezentowane są obrazy z kolejnych okresów twórczości malarza, począwszy od najwcześniejszego, socrealistycznego. - Fangor obok "Matki Koreanki" z 1952 roku i prac typu "Lenin w Poroninie" maluje Pałac Kultury, który wbija się w tkankę starej Warszawy, metaforyczny, gdzie sięga po język groteski, nadrealizmu - mówi Wojciech Zmorzyński, kurator wystawy w Muzeum Narodowym w Gdańsku. - W tym okresie powstawały prace Fangora, które były ucieczką od socrealizmu, które nie były wystawiane, a dla niego ważne - opowiada gość audycji.

Malarstwo abstrakcyjne

Na wystawie prezentowane są także obrazy z późniejszych okresów, w tym przede wszystkim malarstwo abstrakcyjne. - W 1954-56 roku Fangora już nie interesuje socrealizm ale własne eksperymenty, szuka, bo wraca do kubizmu, ale też używa języka nadrealizmu, łączy elementy, zestawia - kontynuuje Wojciech Zmorzyński. - Widać tutaj drogę do malarstwa abstrakcyjnego, jak sam powtarzał, studium przestrzeni zrodziło się w ten sposób, że robiąc tła dla obrazów, wrócił do domu po krótkiej przerwie i zobaczył, że to tło działa, nie trzeba niczego domalowywać - dodaje rozmówca Michała Montowskiego.