Trio Mendelssohna najlepiej grali przed wojną

Jurorzy Płytowego Trybunału Dwójki za najlepsze nagranie Tria fortepianowego d-moll op. 49. Feliksa Mendelssohna uznali to, którego dokonano w roku 1927.

Pablo Casals – wiolonczela, Jacques Thibaud – skrzypce i Alfred Cortot – fortepian - urzekli swoją grą jurorów Płytowego Trybunału Dwójki. (fragment okładki płyty CD Naxos 2002 “Great Chamber Music Recordings”)

Foto: materiały promocyjne

O zwycięstwie Jacquesa Thibauda – skrzypce, Pablo Casalsa – wiolonczela i Alfreda Cortota – fortepian (20/21.06.1927, Queen’s Hall, Londyn; HMV 1927/CD Naxos 2002 “Great Chamber Music Recordings”) zdecydowało jury w składzie: Dorota Kozińska, Rafał Augustyn i Marcin Zdunik.

W audycji ponadto słuchaliśmy następujących nagrań:

Jascha Heifetz – skrzypce, Gregor Piatigorsky – wiolonczela, Arthur Rubinstein – fortepian (25.08.1950, RCA Studios, Hollywood; CD “The Rubinstein Collection vol. 24”, BMG 1999)

Kaja Danczowska – skrzypce, Dorota Imiełowska – wiolonczela, Mariola Cieniawa – fortepian (Sala Koncertowa „Florianka” w Krakowie, czerwiec 1999; CD Accord 2003)

Julia Fischer – skrzypce, Daniel Müller-Schott – wiolonczela, Jonathan Gilad – fortepian (Kolonia 2006, CD PentaTone Music 2006)

Leonidas Kavakos – skrzypce, Patrick Demenga – wiolonczela, Enrico Pace – fortepian (Ateny 2008; 2 CD Sony Music 2008)

Van Baerle Trio: Maria Milstein – skrzypce, Gideon den Herder – wiolonczela, Hannes Minnaar – fortepian (CD Challenge Classics 2014)

***

W recenzji z kwietnia 1840 roku Robert Schumann pisał:  „Jest to mistrzowskie trio naszej epoki, podobnie jak swego czasu tria B-dur i D-dur Beethovena, czy Es-dur Franciszka Schuberta. Kompozycja po prostu piękna, która radować będzie jeszcze nasze wnuki i prawnuki. […] Jest on [Mendelssohn] Mozartem XIX wieku […]. Po Mozarcie przyszedł Beethoven, a więc i po nowym Mozarcie nadejdzie nowy Beethoven – może już się narodził?”. 

Dyrygent Ferdynand Hiller przyjechał do Lipska w 1839 roku, i on poznał Trio d-moll. „Ogień i duch, tempo i – krótko mówiąc – mistrzowski charakter całego utworu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Miałem jednak drobne zastrzeżenie. Otóż niektóre pasaże fortepianowe, na rozłożonych akordach, wydawały mi się, szczerze mówiąc, raczej staroświeckie […]. Coś na ten temat powiedziałem Mendelssohnowi, sugerując pewne zmiany, ale początkowo nie chciał mnie słuchać…”.

Premiera utworu odbyła się 1 II 1840 w Lipskim Gewandhausie. Grali: Feliks Mendelssohn na fortepianie i wirtuozi lipskiej orkiestry: Ferdynand David na skrzypcach i Franz Carl Wittmann na wiolonczeli.

***

Plan słuchania wyglądał następująco:

I runda

I część: Molto allegro ed agitato (frag.)

II runda

II część: Andante con moto tranquillo (frag.)

III runda

III część: Leggiero e vivace (Scherzo)

Finał

IV część: Allegro assai appasionato (Finale)

***

Tytuł audycji: Kto słucha, nie błądzi 

Prowadzenie: Jacek Hawryluk

Goście: Dorota Kozińska, Rafał Augustyn i Marcin Zdunik

Data emisji: 15.03.2015

Godzina emisji: 17.00

bch