II Symfonia Schumanna na płytach. Im nowsza, tym lepsza?

W ostatniej audycji "Kto słucha, nie błądzi" słuchaliśmy II Symfonii C-dur op. 61 Roberta Schumanna. Najlepszą interpretacją okazało się nagranie Chamber Orchestra of Europe pod dyrekcją Yannick Nézet-Séguin, zrealizowane 2 lata temu na żywyo, a opublikowane w tym roku przez Deutsche Grammophon.

Foto: Grzegorz Śledź / PR2

Prawykonanie II Symfonii Roberta Schumanna odbyło się w lipskim Gewandhausie w 1846 roku. Orkiestrą dyrygował Felix Mendelssohn. Utwór opublikowano w roku następnym. To druga symfonia Schumanna, choć w kolejności pisania - trzecia. Po Pierwszej Symfonii B-dur i po pierwszej wersji Symfonii d-moll, napisanej w 1841 roku, zrewidowanej i następnie wydanej jako Czwarta.

Schumann komponował Symfonię C-dur złożony chorobą. Tak wspominał ten czas

"Symfonię pisałem w grudniu 1845 roku jeszcze na wpół chory; przypuszczam, że to musi się w niej słyszeć. Dopiero w ostatniej części poczułem się lepiej…”.

Płytowy Trybunał Dwójki (w składzie: Dorota Kozińska, Kacper Miklaszewski, Wojciech Michniewski i Jacek Hawryluk) wysluchał także następujących nagrań utworu:

Staatskapelle Dresden, dyr. Wolfgang Sawallisch (LP EMI 1973/2CD EMI Records 2002 “Great Recordings Of The Century”)
Wielka Orkiestra Polskiego Radia w Katowicach, dyr. Antoni Wit (CD Naxos 1994)
Orchestre Révolutionnaire et Romantique, dyr. John Eliot Gardiner (3 CD Archiv 1998/reedycja 5 CD Archiv 2014)
Gewandhausorchester, dyr. Riccardo Chailly (2CD Decca 2008)  
Orchestra Mozart (Bolonia), dyr. Claudio Abbado (live, Musikverein, Wiedeń 2012; CD Deutsche Grammophon 2013)

 

Kolejna audycja z cyklu:

sobota, 31 maja 2014, godz. 17.00-19.00
Christoph Willibald Gluck Orfeusz i Eurydyka (wersja wiedeńska) – audycja z udziałem Doroty Kozińskiej, prof. Ewy Łętowskiej i Piotra Kamińskiego

mm/jp