Zdaniem naszego jury najbardziej przejmującej intepretacji "Stabat mater" dokonali: Núria Rial – sopran, Carlos Mena – kontratenor, Ricercar Consort, dyr. Philippe Pierlot (Cd Mirare 2005
W audycji słuchaliśmy także następujących nagrań:
- Mirella Freni – sopran, Teresa Berganza – kontralt, Solisti della’Orchestra „Scarlatti” di Napoli, dyr. Ettore Gracis (LP Polydor 1972/CD Archiv Produktion)
- Margaret Marshall – sopran, Lucia Valentini Terrani – kontralt, London Symphony Orchestra, dyr. Claudio Abbado (CD Polydor/DG 1985)
- Sebastian Henning - sopran chłopięcy, René Jacobs - kontratenor, Concerto Vocale, dyr. René Jacobs (LP Harmonia Mundi 1983/CD Harmonia Mundi 1992/reedycja 2009)
- Gemma Bertagnolli – sopran, Sara Mingardo – kontralt, Concerto Italiano, dyr. Rinaldo Alessandrini (CD Opus 111 1998/reedycja CD Naive 2004)
- Maria Grazia Schiavo – sopran, Stéphanie d’Oustrac – mezzosopran, La Cappella de’Turchini, dyr. Antonio Florio (CD Eloquentia 2005)
Obszerne fragmenty audycji wkróce na naszej stronie.
"Stabat mater" to jak chce historia jedno z dwóch – obok antyfony "Salve regina" – ostatnich dzieł Pergolesiego, ukończone tuż przed śmiercią w 1736 roku. Na początku tego roku - bardzo poważnie już chory kompozytor, walczący z gruźlicą - przybył do klasztoru franciszkanów w Pozzuoli niedaleko Neapolu. Jednak wszystkie opowieści o tym, jakoby Pergolesi miał kończyć "Stabat mater” na łożu śmierci są wytworem romantycznej legendy, otaczającej młodo zmarłego kompozytora. Analiza rękopisu przechowywanego w bibliotece opactwa na Montecassino jednoznacznie wskazuje, że utwór powstawał etapami, że pomiędzy poszczególnymi częściami następowały dość duże nawet przerwy w komponowaniu.
Przyjmuje się, że "Stabat mater" zostało napisane na zamówienie zgromadzenia – konfraterni Cavalieri della Vergine dei Dolori w Neapolu z przeznaczeniem wykonywania w kościele franciszkańskim San Luigi di Palazzo. Nowy utwór miał zastąpić "Stabat mater" Alessandra Scarlattiego, kompozycję uznawaną wtedy za niemodną.
Niewykluczone jednak, że utwór zamówił mecenas wspierającego Pergolesiego – książę Maddaloni, wiolonczelista amator, który zatrudniał kompozytora na stanowisku kapelmistrza.
A może książę był po prostu pośrednikiem między konfraternią i kompozytorem?
Plan słuchania wyglądał następująco:
I runda
Duetto. Grave.
"Stabat mater dolorosa" (nr 1)
II runda
Aria (Sopran). Andante amoroso.
“Cuius animam gementem” (nr 2)
III runda
Aria (Alt). Allegro.
“Quae morebat et dolebat” (nr 4)
Finał
Duetto. Largo assai – Presto assai
“Quando corpus morietur” (nr 12)
Najbliższa audycja z cyklu "Kto słucha nie błądzi":
sobota, 11 kwietnia 2013 r., godz. 17.00 – Giuseppe Verdi Don Carlos; sędziowie: Dorota Kozińska, Anna Marchwińska, Piotr Kamiński
